ನಾಳಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಾವು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವ ಜಗತ್ತು ಎಂಥದು?

ಈ ವಿಶ್ವದ ಸಂಪತ್ತಿನ ಸಮಾನ ಹಂಚಿಕೆಯಾಗಬೇಕು. ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ನಡೆದಿರುವ ನಿಸರ್ಗದ ಲೂಟಿಯನ್ನು ತಡೆಯಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಜಲಮೂಲಗಳು ಮತ್ತು ಹವಾಮಾನದ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ನಾವು ಆದ್ಯತೆ ನೀಡಬೇಕು. ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಪರ್ಯಾಯ ರೂಪಿಸಲು ಹೊರಟ ಎಡಪಕ್ಷಗಳಿಗೂ ಕೂಡ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾದ ಪರಿಸರ ಧೋರಣೆ ಇಲ್ಲ. 18ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಪಿಟಲ್ ಬರೆದ ಕಾರ್ಲ್

ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಅವರಿಗೂ ಪರಿಸರ ಹೀಗಾಗುವುದೆಂದು ಊಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಂತಲೇ ಬದಲಾದ ಸನ್ನಿವೇಶಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಹೊಸ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು, ಪರ್ಯಾಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಲು ಹೊರಟವರು ರೂಪಿಸಬೇಕಿದೆ.

ಈ ವರ್ಷದ ಬಿಸಿಲು ಎಷ್ಟು ಅಸಹನೀಯ ಆಗಿತ್ತೆಂಬುದರ ಅನುಭವ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಆಗಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನೇ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ಕಲಬುರಗಿ , ರಾಯಚೂರು, ಬಳ್ಳಾರಿ ಹಾಗೂ ಬಿಜಾಪುರ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ತಂಪಿಗೆ ಹೆಸರಾದ ಬೆಂಗಳೂರು ಈ ವರ್ಷ ಕೊತ, ಕೊತ ಕುದಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಉಷ್ಣತಾಮಾನ 39, 40 ಡಿಗ್ರಿವರೆಗೆ ಹೋಗಿತ್ತು. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮಾರ್ಚ್, ಎಪ್ರಿಲ್ ತಿಂಗಳ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲೂ ಕೊಂಚ ಹಿತವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದ ದೇಶದ ಮೊದಲ ಪ್ರಧಾನಿ ಪಂಡಿತ್ ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರೂ ಅವರ ಅತ್ಯಂತ ಇಷ್ಟದ ಉದ್ಯಾನ ನಗರಿ ಈಗ ಮೊದಲಿನಂತಿಲ್ಲ.

ನಾನು ಉರಿಕೆಂಡದಂಥ ಬಿಜಾಪುರದಿಂದ ಸುಮಾರು 53 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ನಮ್ಮ ಪಂಪಕವಿ ಅಣ್ಣನ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಆಗಿನ್ನು 18ರ ಹರೆಯ, ಆಗಲೇ ನಾಳೆಯೇ ಕ್ರಾಂತಿ ಮಾಡಿ ಭಾರತವನ್ನು ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ದೇಶವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವ ರಣೋತ್ಸಾಹ. ಆಗ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದು, ಪಾಲಿಟ್ ಬ್ಯೂರೊ ಸಭೆಗಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ನಾಯಕರಾದ ಜ್ಯೋತಿಬಸು, ನಂಬೂದಿರಿ ಪ್ಪಾಡ್‌ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಲು. ಆಗ ನಾನು ನೋಡಿದ ಮೊದಲ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೂ, ಈಗಿನ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೂ ಅಜಗಜಾಂತರ ವ್ಯತ್ಯಾಸ. ಬಹುಶಃ ಆಗ ಅದು ಮಾರ್ಚ್ ತಿಂಗಳ ಕೊನೆ. ನಾನು ಜಮಖಂಡಿಯಿಂದ ಬಸ್ ಹತ್ತಿದಾಗ ಬಿಸಿಲಿನ ಝಳ ಝಳ, ಮರುದಿನ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಜಾವ ಅಂದರೆ 8 ಗಂಟೆಗೆ ಇಳಿದಾಗ ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿ. ಜನ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವೆಟರ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಮಪ್ಲರ್ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಓಡಾಡುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಅಚ್ಚರಿಯಾಯಿತು. ಆಗ ಈಗಿನಂತೆ ಸ್ಲೀಪರ್ ಬಸ್ ಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಎಸ್‌ಆರ್‌ಟಿಸಿ ಕೆಂಪು ಬಸ್. ಸಂಜೆ 5 ಗಂಟೆಗೆ ಬಿಜಾಪುರ ಅಥವಾ ಜಮಖಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೂತರೆ 13 ತಾಸು ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಬೆಂಗಳೂರು ತಲುಪಬೇಕು. ಈಗ ನಗರ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣ ಆಗಿರುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಕೆರೆಯಿತ್ತು. ಗುಂಡೂರಾವ್ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಆಗಿದ್ದಾಗ ಆ ಕೆರೆ ಮುಚ್ಚಿ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಲು ಕಾರಣವಿಷ್ಟೇ, ಯಾಕೆ ತಂಪು ಬೆಂಗಳೂರು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಯ್ದು ಕೆಂಡದಂತಾಯಿತು? ಇದಕ್ಕೆ ಹಲವಾರು ಪ್ರಾಕೃತಿಕ ಕಾರಣಗಳಿವೆ. ಆದರೂ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜ ಹಾಗೂ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದ ಸರಕಾರಗಳ ಕೊಡುಗೆ ಸಾಕಷ್ಟಿದೆ. ಭೂಮಂಡಲ ಅನ್ವೇಷಿಸುವಷ್ಟು ಮುಂದುವರಿದ ಮನುಷ್ಯ ತನ್ನ ಸಹಜೀವಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಬದುಕುವುದನ್ನು ಕಲಿಯಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಸೃಷ್ಟಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ನಡೆಸಲು ಕೂಡ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ನಾನಾ ಸಮಸ್ಯೆ, ಸಂಕಟಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

ಸೋವಿಯತ್ ರಶ್ಯದ ಸಮಾಜವಾದಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದ ನಂತರ ಸಮಸುಖದ ಮತ್ತು ಸಮ ಬದುಕಿನ ಕನಸು ಕೂಡ ಭಗ್ನವಾಗಿದೆ. ಮನುಷ್ಯರೊಳಗಿನ ಅಸಮಾನತೆ, ಅಸಹನೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಈ ಭೂಮಿಯು ಕೂಡ ಮನುಷ್ಯರ ಭಾರದಿಂದ ಬಸವಳಿದಿದೆ. ಈ ಪೃಥ್ವಿಯಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಸುರಕ್ಷಿತವಲ್ಲ. ಮುಂದಿನ 100 ವರ್ಷದೊಳಗೆ ಅನ್ಯ ಗ್ರಹಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಎದುರಾಗುವುದೆಂದು ಖ್ಯಾತ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಸ್ಟೀಫನ್ ಹಾಕಿಂಗ್ ಬದುಕಿದ್ದಾಗ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಬಂದರು.

ಮತ್ತೆ , ಮತ್ತೆ ಸ್ಟೀಫನ್ ಹಾಕಿಂಗ್ ಮಾತು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ‘ಹವಾಮಾನ ವೈಪರೀತ್ಯ, ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶದಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಕ್ಷುದ್ರ ಗ್ರಹಗಳು ಭೂಮಿಗೆ ಅಪ್ಪಳಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆ, ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗಗಳು, ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಜನಸಂಖ್ಯೆ, ಉಳ್ಳವರ ದುರಾಸೆ ಇವೆಲ್ಲದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಮನುಷ್ಯರ ಬದುಕು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಅತಂತ್ರ ಆಗುತ್ತಿದೆ’. ಹಾಕಿಂಗ್ ಹೇಳುವ ಈ ಮಾತು ಕನ್ನಡದ ಟಿವಿ ಚಾನೆಲ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕಟ್ಟು ಕತೆಗಳಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಎರಡು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆದ ಸ್ಟೀಫನ್ ಹಾಕಿಂಗ್ ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಬುದ್ಧಿವಂತ ವ್ಯಕ್ತಿ.

ಮನುಕುಲ ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಗಂಡಾಂತರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಟೀಫನ್ ಹಾಕಿಂಗ್ ಹಿಂದೆಯು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದರು. 2016ರ ನವೆಂಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಆಕ್ಸಫರ್ಡ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಉಪನ್ಯಾಸ ನೀಡುತ್ತ, ‘ಮನುಕುಲಕ್ಕೆ ಈ ಭೂಮಿ ಸುರಕ್ಷಿತವಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಗ್ರಹ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಮನುಷ್ಯ ಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಮೊದಲು ಒಂದು ಸಾವಿರ ವರ್ಷದ ಸಮಯ ನಿಗದಿಪಡಿಸಿದ್ದ ಹಾಕಿಂಗ್ ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಕೊನೆಯ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಈಗ ನೂರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು.

ನಾವು ನೆಲೆಸಿದ ಭೂಮಿಯ ಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿರುವಾಗ, ಆ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸದೆ ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ, ಭಾಷೆಯೆಂದು ಕಿತ್ತಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ನಮ್ಮ ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಯೊಬ್ಬರು ಜಾತ್ಯಾತೀತರ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ ಯಾರು ಎಂದು ಹಾಗೂ ನಿಮ್ಮ ಜಾತಿ ಯಾವುದೆಂದು ಕೇಳುವಷ್ಟು ಕೀಳು ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ

ನಿತ್ಯವೂ ಜಾತಿ, ಮತದ ಅಮೇಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಉರುಳಾಡುವ ಕ್ಷುದ್ರ ಜಂತುಗಳಿಗೆ ಈ ಭೂಮಿಯ ಪಲ್ಲಟ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾದರೂ ಭೂಕಂಪವಾದರೆ, ಸುನಾಮಿ ಬಂದರೆ ಯಜ್ಞ, ಹೋಮ ಮಾಡಿ ಹೊಗೆಯೆಬ್ಬಿಸುವ ಇಂಥವರಿಗೆ ನೈಸರ್ಗಿ

ಕ ಪ್ರಕೋಪಗಳಿಗೆ ಮನುಷ್ಯನೇ ಕಾರಣ ಎಂಬುದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಅಟ್ಟಹಾಸದಲ್ಲಿ ನಿಸರ್ಗದ ಮೇಲೆ ನಿತ್ಯವೂ ಅತ್ಯಾಚಾರ ನಡೆದಿದೆ.ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರೂ ಮೌಢ್ಯ ಬಿತ್ತುವಲ್ಲಿ ಉಳಿದವರಿಗಿಂತ ಮುಂದಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಮನುಷ್ಯ ಸಹಸ್ರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಬದುಕಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ, ಕಳೆದ 300 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಕ್ರಾಂತಿಯ ನಂತರ ಈ ನಿಸರ್ಗ ಘಾಸಿಗೆ ಒಳಗಾದಷ್ಟು ಹಿಂದೆಂದೂ ಆಗಿಲ್ಲ. ಲಂಗುಲಗಾಮಿಲ್ಲದ ಗಣಿಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ಸಸ್ಯ, ಸಂಪತ್ತು ನಾಶವಾಗುತ್ತಿದೆ. ನೀರಿನ ಸೆಲೆಗಳು ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿ, ಭೂಮಿ ಕಾವೇರುತ್ತಿದೆ. ಬಿಸಿಲಿನ ಪ್ರಮಾಣ ವರ್ಷದಿಂದ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೀಗೆ ಆಗುವುದೆಂದು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಎಚ್ಚರಿಸಿದರೂ ಕೂಡ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳು ಮತ್ತು ಅವರ ಚೇಲಾ ಸರಕಾರಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ಕಿವಿಗೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ.

ನಮ್ಮ ದೇಶವನ್ನೇ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ, ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಬಾಯಾರಿಕೆ ಇಂಗಿಸಿದ ನದಿಗಳು ಈಗ ಪರಿಶುದ್ಧವಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾ ನದಿಗಳು ಕಲ್ಮಶವಾಗಿವೆ. ಈ ನದಿಗಳ ನೀರನ್ನು ಕುಡಿಯುವುದು ಅಪಾಯಕಾರಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವುದು ಕೂಡ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾನಿಕರ ಎಂದು ವೈದ್ಯಕೀಯ ವರದಿಗಳು ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಮಲಿನ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಜಲಚರಗಳು ಸತ್ತು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದೇ ಇದಕ್ಕೆ ಉದಾಹರಣೆ. ಗಂಗಾ ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಘೋಷಣೆ ಚುನಾವಣಾ ಲಾಭ ಗಳಿಕೆಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿದೆ.

ಗಂಗಾ ನದಿಯಿಂದ ಕಾವೇರಿಯವರೆಗೆ ಯಾವ ನೀರು ಕೂಡ ಪರಿಶುದ್ಧವಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ನದಿಗಳ ದಡದಲ್ಲಿ ವೇಗವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ನಗರಗಳು ಮತ್ತು ಉದ್ಯಮಗಳಿಂದಾಗಿ ನದಿ ನೀರು ಮಲಿನವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದ ನಮ್ಮ ಪ್ರಭುತ್ವಕ್ಕೆ ನದಿ ನೀರನ್ನು ಮಲಿನಗೊಳಿಸುವ ಉದ್ಯಮಗಳಿಗೆ ಕಡಿವಾಣ ಹಾಕುವ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ರಾಜಧಾನಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಜನ ಕುಡಿಯುವ ಕಾವೇರಿ ನದಿ ನೀರಿಗೂ ಕೂಡ ಕೊಳಚೆ ನೀರು ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕೊಳಚೆ ನಿರ್ಮೂಲನಾ ಮಂಡಳಿ ವರದಿಗಳು ತಿಳಿಸುತ್ತವೆ. ಇನ್ನು ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಕೃಷ್ಣ, ಘಟಪ್ರಭ, ಕಾರಂಜಾ, ನೇತ್ರಾವತಿ, ಭೀಮಾ ಎಷ್ಟು ಸುರಕ್ಷಿತ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ನಡೆದಿಲ್ಲ.

ಇನ್ನು ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು, ಪಟ್ಟಣಗಳನ್ನು ಸಾಕಿ ಸಲಹಿಕಿದ ಕೆರೆ, ಬಾವಿಗಳನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ನಮ್ಮ ರಾಜಧಾನಿ ಬೆಂಗಳೂರನ್ನೇ ಉದಾಹರಣೆ ಆಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ, ಟಿಪ್ಪು ಸುಲ್ತಾನ್, ಕೆಂಪೇಗೌಡ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಕೆರೆಗಳ ಸಮಾಧಿ ಮೇಲೆ ಬಹುಅಂತಸ್ತಿನ ಕಟ್ಟಡಗಳು ತಲೆಯೆತ್ತಿವೆ.ಕೆಲ ಕಡೆ ಅತಿಕ್ರಮಣಗೊಂಡಿವೆ. ಹೂಳು ತುಂಬಿ ಕೆರೆಗಳು ಹಾಳಾಗುತ್ತಿವೆ. ಮರಳು ಗಣಿಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ನಮ್ಮ ನದಿಗಳು ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಿವೆ. ಅಂತರ್ಜಲ ಮಟ್ಟ ಕುಸಿಯುತ್ತಿದೆ.ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಉತ್ತರ ಭಾರತದಿಂದ ವಲಸೆ ಬರುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ.(ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನಿ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಜನರ ಮೇಲೆ ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಜನರನ್ನು ಎತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿ ಹೊಡೆದಾಟಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚುವ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಆಟ ಆಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. )

1973 ರಲ್ಲಿ ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಬಂದಾಗ ಕೇವಲ 32 ಲಕ್ಷ ಇದ್ದ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಈಗ ಒಂದೂವರೆ ಕೋಟಿ ದಾಟಿದೆ.ಅದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾದ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯಗಳಿಲ್ಲ.

ನಾವೀಗ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿರುವ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮಾದರಿಯಿಂದ ನೀರು, ಗಾಳಿ, ಆಹಾರ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಮಾಲಿನ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿವೆ. ಉಸಿರಾಡುವ ಗಾಳಿ, ಕುಡಿಯುವ ನೀರು ಮಲಿನಗೊಂಡರೆ ನಾವು ಬದುಕುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಅಧಿಕೃತ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳ ಪ್ರಕಾರ, 2015ರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮಾಲಿನ್ಯದಿಂದ 26 ಲಕ್ಷ ಜನ ಸಾವಿಗೀಡಾಗಿದ್ದಾರೆ.ಈಗ ಆ ಸಂಖ್ಯೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಈಪೈಕಿ ಬಹುತೇಕ ಜನರ ಸಾವಿಗೆ ವಾಯು ಮಾಲಿನ್ಯವೇ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ.ಆದರೂಈ ಬಗ್ಗೆ ಸುರಕ್ಷತೆಗಾಗಿ ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸಬೇಕಾದ ನಮ್ಮ ಸರಕಾರ ಜನರನ್ನು ಕೋಮು ಗಲಭೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸುವ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಆಟವನ್ನು ಆಡುತ್ತಿದೆ.

ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ನಮ್ಮ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಸಮಾನತೆಯ ಕಂದಕ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ. ನಮ್ಮ ಭಾರತವನ್ನೇ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ, ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸೇರಬೇಕಾದ ನಿಸರ್ಗ ಸಂಪತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯಷ್ಟು ಶ್ರೀಮಂತರು ಹಿಡಿತ ಸಾಧಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದೆಡೆ ಶ್ರೀಮಂತರ ಅಟ್ಟಹಾಸ, ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಹಸಿವಿನ ಹಾಹಾಕಾರ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಹಸಿದು ಕಂಗಾಲು ಆದ 119 ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತ 100ನೇ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ.ಬಡತನ ಹೆಚ್ಚತ್ತಲೇ ಇದೆ.

ನಾಶವಾಗುತ್ತಿರುವ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪರಿಸರ, ಭಯಾನಕ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಅಸಮಾನತೆ, ಎಲ್ಲೆಡೆ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿರುವ ಹಸಿವಿನ ಆಕ್ರಂದನ, ವಾಯುಮಾಲಿನ್ಯದಿಂದ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಾವುಗಳು, ಋತುಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿರುವ ಏರುಪೇರು ಈಗ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಚರ್ಚೆಯ ವಿಷಯವಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಮಾಧ್ಯಮಗಳಿಗೂ ಇದು ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ.

ನಾವು ನಿಂತ ನೆಲೆಯೇ ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವಾಗ, ಕುಡಿಯುವ ನೀರು ವಿಷವಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ, ಉಸಿರಾಡುವ ಗಾಳಿ ನಮ್ಮ ಪ್ರಾಣ ತೆಗೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಆ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚಿಸದೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾರದ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುವಂತೆ ನಮ್ಮನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸಲಾಗಿದೆ.

ನಮ್ಮ ನದಿಗಳನ್ನು, ಕೆರೆಗಳನ್ನು, ಪರಿಸರವನ್ನು ಕಾಪಾಡಬೇಕಾದ ನಾವು ಮಂದಿರ ನಿರ್ಮಾಣ , ಗೋರಕ್ಷಣೆ, ಮತಾಂತರ ಮುಂತಾದ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ವಿಷಯಗಳಿಗಾಗಿ ಕಚ್ಚಾಡುವಂತೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.

ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪರಿಸರ, ವಾಯು ಮಾಲಿನ್ಯ, ಜಲಮಾಲಿನ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಸಿವಿನಿಂದ ಮನುಷ್ಯರು ಸಾಯುತ್ತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ, ನಮ್ಮ ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಧರ್ಮ ಸಂಸತ್ತುಗಳು ಮೌನ ವಹಿಸಿವೆ. ಅದರ ಬದಲು ಧರ್ಮ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಧರ್ಮ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ತಲವಾರು ಹಿಡಿಯಬೇಕು ಮತ್ತು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರು ಹತ್ತು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹಡೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಕರೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಈವರೆಗೆ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಕಾಯುತ್ತ ಬಂದ ಒರೆನ್ ಕವಚ ತೆಳುವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಬಿಸಿಲಿನ ಪ್ರಖರತೆಯಿಂದ ವಾತಾವರಣ ಹದಗೆಡುತ್ತಿದೆ. ಇದನ್ನು ತಡೆಯುವ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಉಪಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಅಮೆರಿಕದ ಅಧಿಕಾರ ಹಿಡಿದು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಪರ ಪ್ರಭುತ್ವ ಅಡ್ಡಿಯಾಗಿದೆ. ಅವರಿಗೆ ಇದ್ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಅರಿವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನಿ ಉದ್ಯಮಿ ಅಲ್ಲವಾದರೂ ಉದ್ಯಮಪತಿಗಳ ಹಿತರಕ್ಷಣೆ ಅವರಿಗೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ.

ಜಗತ್ತಿನ ಇಂದಿನ ದುರವಸ್ಥೆಗೆ ಲಾಭಕೋರ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಆರ್ಥಿಕತೆಯೇ ಕಾರಣ. ಆಸರೆ ನೀಡಿದ ನಿಸರ್ಗವನ್ನು ಮತ್ತು ಸಹಜೀವಿಗಳನ್ನು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೋಚುವ ಈ ಕೆಟ್ಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕೊನೆಗಾಣಿಸಿದಾಗಲೇ ಜಗತ್ತು ಇಂದಿನ ಸಂಕಟದಿಂದ ಪಾರಾಗಬಹುದು.

ಈ ವಿಶ್ವದ ಸಂಪತ್ತಿನ ಸಮಾನ ಹಂಚಿಕೆಯಾಗಬೇಕು. ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ನಡೆದಿರುವ ನಿಸರ್ಗದ ಲೂಟಿಯನ್ನು ತಡೆಯಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಜಲಮೂಲಗಳು ಮತ್ತು ಹವಾಮಾನದ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ನಾವು ಆದ್ಯತೆ ನೀಡಬೇಕು. ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಪರ್ಯಾಯ ರೂಪಿಸಲು ಹೊರಟ ಎಡಪಕ್ಷಗಳಿಗೂ ಕೂಡ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾದ ಪರಿಸರ ಧೋರಣೆ ಇಲ್ಲ. 18ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಪಿಟಲ್ ಬರೆದ ಕಾರ್ಲ್ ಮಾರ್ಕ್ಸ್

ಅವರಿಗೂ ಪರಿಸರ ಹೀಗಾಗುವುದೆಂದು ಊಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಂತಲೇ ಬದಲಾದ ಸನ್ನಿವೇಶಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಹೊಸ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು, ಪರ್ಯಾಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಲು ಹೊರಟವರು

ರೂಪಿಸಬೇಕಿದೆ.