ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಕೆ
ಮನೆಗಲಿಕೆ ಎನ್ನುವುದು ಸುಂದರವಾದ ಮತ್ತು ಆಪ್ತವಾದ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯಾದರೂ ಕೆಲವು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ ಎನಿಸುವಷ್ಟು ಲೋಪವೂ ಇದೆ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟರಾದರೆ ಆಯ್ತು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ಗೆ ಯಾರಾದರೂ ಸಿದ್ಧರಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅದಕ್ಕೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಭೌತಿಕವಾಗಿ ಸಿದ್ಧವಾಗುವುದು ಮತ್ತು ರೂಪರೇಷೆಗಳನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಬಹಳ ಮಹತ್ವದ ವಿಷಯ. ಒಮ್ಮೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬದ್ಧರಾಗಿಬಿಟ್ಟರೆ ಗೆದ್ದ ಹಾಗೆಯೇ ಸರಿ.
ಪರ್ಯಾಯ ಮಾರ್ಗ
ಸಿದ್ಧಸೂತ್ರದ ಕಲಿಕೆಯ ಪದ್ಧತಿ ಮತ್ತು ಸಿದ್ಧಮಾದರಿಯ ಚರ್ವಿತಾಚರ್ವಣದ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಹೊರತಾಗಿ ಪರ್ಯಾಯ ಶಾಲೆಗಳು ಇರುವಂತೆ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಪರ್ಯಾಯ ಪದ್ಧತಿಗಳೂ ಇವೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೆಯದು ಮತ್ತು ಬಹು ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು ಮನೆಗಲಿಕೆ ಅಂದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೊಡುವ ಪದ್ಧತಿ. ಇದನ್ನೇ ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ ಎನ್ನುವುದು. ಭಾರತವೇ ಮೊದಲುಗೊಂಡಂತೆ ವಿಶ್ವದ ಅನೇಕಾನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಪೋಷಕರು ಈ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಯುಎಸ್ ಮತ್ತು ಸ್ಕಾಟ್ಲೆಂಡ್ ಬಗೆಯ ಅನೇಕಾನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಈ ಮಾದರಿಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಂಡವರನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಓದದೇ ಇರುವುದರಿಂದ ಸರಕಾರದ ಶಿಕ್ಷಣ ತೆರಿಗೆಯನ್ನು ಅವರು ಕಟ್ಟುವಂತಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಸ್ಥಳೀಯ ಸರಕಾರಿ ಸ್ವಾಯತ್ತೆಗಳು, ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೂ ನೆರವಾಗುತ್ತವೆ. ಯುಎಸ್ ಒಂದರಲ್ಲೇ ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಮಕ್ಕಳು ಎರಡು ಮಿಲಿಯನ್ ದಾಟಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನು ನಮ್ಮ ಭಾರತದಲ್ಲಿಯೂ ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ ಮೂಲಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಮಕ್ಕಳು ಇದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ವ್ಯಾಪಕ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿರುವ ಕಾರಣ, ಈ ಪದ್ಧತಿ ಇರುವುದೂ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ ಹೊಸ ಪದ್ಧತಿಯೇನೂ ಅಲ್ಲ. ನಿಜ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಶಾಲೆಗಿಂತಲೂ ಪುರಾತನ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯುವ ಮೂಲ ಪದ್ಧತಿಯೇ ಆಗಿದೆ. ಈಗ ಯುಎಸ್ ನಲ್ಲಿ ಇದು ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯೇ ಆಗಿದೆ. ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ, ಕೆನಡಾ, ಫ್ರಾನ್ಸ್, ಹಂಗೇರಿ, ಜಪಾನ್, ಕೀನ್ಯಾ, ರಶ್ಯ, ಮೆಕ್ಸಿಕೋ, ಸೌತ್ ಕೊರಿಯಾ, ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್ ಮತ್ತು ಯುಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ.
ಪ್ರತೀ ವರ್ಷವೂ ವಿವಿಧ ದೇಶಗಳ ಶೇ.2 ರಿಂದ 8 ಮನೆಗಲಿಕೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಹೊರಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪ ಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆಗಲಿಕೆಯ ಪದ್ಧತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ. ಮುಕ್ತ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಧೋರಣೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪೋಷಕರು, ನಾಸ್ತಿಕರು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಪದ್ಧತಿ, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಪದ್ಧತಿ, ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಮಾಧಾನ ಇರುವಂತಹ ಪ್ರಗತಿಪರರು, ತಮ್ಮ ಧೋರಣೆ ಮತ್ತು ಜೀವನ ಕ್ರಮಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾದಂತಹ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವ ಖಂಡಿತವಾದಿಗಳು ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ ವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಒತ್ತುಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಮನೆಗಲಿಕೆ ಏಕೆ?
ಮನೆಗಲಿಕೆಯ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪೋಷಕರು ನಾನಾ ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಸ್ಕಾಟ್ಲೆಂಡ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಪೋಷಕರು ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ ಕೊಡುವ ಅಗತ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಶಿಕ್ಷಣ ಕೊಡುವ ಬಾಧ್ಯತೆ ಹೊತ್ತು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮಗುವನ್ನು ಬಿಡಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಸ್ವಾಯತ್ತೆಗಳು ತಿಳಿಯ ಬಯಸುವುದು ಏನೆಂದರೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೊಡುವ ಬಗ್ಗೆ ಖಾತರಿ ಮತ್ತು ಪದ್ಧತಿಯ ಬಗ್ಗೆ. ಇರಲಿ, ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಕೆಲವು ಕಾರಣಗಳು ಹೀಗಿರುತ್ತವೆ.
1.ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿ ಮತ್ತು ಕಲಿಕೆಯ ವಿಧಾನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಪೋಷಕರಿಗೆ ಸಮಾಧಾನವಿಲ್ಲದಿರಬಹುದು.
2.ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರಣಗಳು.
3.ಸಂಸ್ಥೆಯು ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡುವ ತಾತ್ವಿಕ ಮತ್ತು ನೈತಿಕ ಬದ್ಧತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಪೋಷಕರ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಇಲ್ಲದಿರಬಹುದು.
4.ಮಗುವು ಖಡಾಖಂಡಿತವಾಗಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಲು ನಿರಾಕರಿಸಬಹುದು.
5.ಮಗುವು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿರುವುದರಿಂದ ಶಿಕ್ಷಕ ಅಥವಾ ಇತರ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯಿಂದ ಅಥವಾ ಸಹಪಾಠಿಗಳಿಂದಲೇ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಹೋಗಲು ನಿರಾಕರಿಸಬಹುದು.
6.ಭೌಗೋಳಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು. ಮನೆಯು ತೀರಾ ನಿರ್ಜನವಾದಂತಹ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿಯೋ ಅಥವಾ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಅಥವಾ ತೋಟದಲ್ಲಿಯೋ ಇರಬಹುದು. ಶಾಲೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಲು ದೂರ ಪ್ರಯಾಣದ ಸಮಸ್ಯೆ ಇರಬಹುದು.
7.ತಮ್ಮ ಮಗುವಿನ ವಿಶೇಷ ಪ್ರತಿಭೆ ಮತ್ತು ಕಲಿಕೆಯ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ, ಅದು ಶಾಲೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ಸಾಧಾರಣ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಮಂಕಾಗಬಹುದು ಎಂಬ ಆತಂಕವಿದ್ದರೂ ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲ್ ಒಳ್ಳೆಯದೇ.
8.ಮಗುವಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೂ ದೈಹಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಯಿದ್ದು ಅದು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವುದರಿಂದ ಅಡ್ಡ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಉಂಟು ಮಾಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿದ್ದರೂ ಪೋಷಕರು ಮನೆಗಲಿಕೆ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
9.ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕುಟುಂಬವು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಎದುರಿಸುವಂತಹ ಅಪಮಾನ ಅಥವಾ ನಷ್ಟ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಶಾಲೆಯಂತಹ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ಹೋಗಲು ಹಿಂಜರಿಯುವುದರಿಂದ ಅಥವಾ ನೋವಿನ ಗಾಯವನ್ನು ಕೆದಕುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿರುವಾಗಲೂ ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತದೆ.
10.ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮಗುವಿನ ಮನೋಭಾವ ಮತ್ತು ಸ್ವಭಾವ, ವಿಶೇಷ ಒಲವು, ಆಸಕ್ತಿ, ಪ್ರತಿಭೆೆಗಳು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಯ ದೊಂಬಿಯಲ್ಲಿ ಮುದುಡುತ್ತವೆ ಅಥವಾ ನಷ್ಟವಾಗಿ ಮುಂದೆ ಇಲ್ಲವಾಗಿಬಿಡಬಹುದು ಎಂದು ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕರೆ ಖಂಡಿತ ಶಾಲೆ ಬಿಡಿಸಿ ಮನೆಗಲಿಕೆಗೆ ತೊಡಗಬಹುದು.
11.ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಕಾಲದ ಪರಿಮಿತಿಯಲ್ಲಿ, ಚೌಕಟ್ಟಿನ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ, ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾದ ಪಠ್ಯವನ್ನೇ ಕಲಿಯುವುದಕ್ಕಿಂತ ನಮ್ಮ ಮಗುವಿನ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಭೆೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಪಠ್ಯಕ್ರಮ ಮತ್ತು ಕಲಿಕೆಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಆ ಮಗು ಪಡೆಯುವ ಶಿಕ್ಷಣ ಉತ್ತಮ ಮಟ್ಟದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವವರೂ ಈ ಪರ್ಯಾಯ ಮಾರ್ಗಕ್ಕೆ ಹೊರಳಬಹುದು.
12.ಶಾಲೆಯ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುವುದಕ್ಕಿಂತ ನಮ್ಮ ಮಗುವು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾಧನೆ ಮಾಡುವುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ.
13.ಉಪಾಧ್ಯಾಯರ ಬೋಧನೆ ಮತ್ತು ಕಲಿಸುವಿಕೆಗಿಂತ ಮಿಗಿಲಾದ ಕಲಿಕೆಯ ವಿಧಾನಗಳಲ್ಲಿ ಮಗುವು ಕಲಿಯುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ.
14.ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡು ಕುಟುಂಬವಿದ್ದಾಗ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಆಪ್ತತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದವರ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೂಡ ಇದು ನೆರವಾಗುವುದು.
15.ಮಾದಕವಸ್ತುಗಳ ಜಾಲ ತೀವ್ರವಾಗಿರುವಂತಹ, ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳು, ಅಲ್ಪ ಸಂಖ್ಯಾತರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿಗಳಾಗುವಂತಹ, ಸ್ಥಾಪಿತ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಅಥವಾ ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಆಗ್ರಹದ ಪ್ರಭಾವ ಇದ್ದಾಗ, ಒಟ್ಟಾರೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆ ಇಲ್ಲದೇ ಇರುವಂತಹ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿಯೂ ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ ನೆರವಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಮಗುವಿಗೆ ರಕ್ಷಣೆ ನೀಡುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನೂ ಕೂಡ ಪೂರೈಸಬಹುದು.
16.ನಾವು ನಂಬಿಕೊಂಡಿರುವ ಕೆಲವು ಬಗೆಯ ವಿಶ್ವಾತ್ಮದ ವೌಲ್ಯಗಳು, ಜೀವನ ಪ್ರೇಮ, ಒಳನೋಟಗಳು, ಸೂಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ಸದ್ಭಾವನೆಗಳು ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ದೊರಕುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದೆನಿಸಿದಾಗಲೂ ಮನೆಗಲಿಕೆ ಸೂಕ್ತ.
ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯ ಆಯ್ಕೆಯ ಹಕ್ಕು
ಮಗುವಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ದೊರೆಯಬೇಕೆಂಬುದು ಖಂಡಿತ. ಅದು ಪೋಷಕರ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಮತ್ತು ಶಾಸನ ವಿಧಿಸಿರುವ ಕರ್ತವ್ಯ ಕೂಡ. ಆದರೆ ಶಾಲೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಲೇ ಬೇಕೆಂಬುದು ಅನಿವಾರ್ಯವೇನಲ್ಲ. ಆದರೆ ಶಿಕ್ಷಣವೆಂಬುದು ದೊರೆಯುವುದೇ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆ ಬಹಳ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿದೆ. ಹದಗೆಟ್ಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳ ಕೈಗೊಂಬೆಯಾಗಿರುವ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ, ತಮ್ಮನ್ನು ಸಾಮಾಜಿಕ ಅನಿವಾರ್ಯವೆಂದು ಬಗೆದು ಆಡಿದ್ದೇ ಆಟ ಆಡುವ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಸೊಕ್ಕಡಗಿಸಲು ಪರ್ಯಾಯ ಮಾರ್ಗಗಳು ಹಲವಿವೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಮಗುವಿಗೆ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಮತ್ತು ಮಾಧ್ಯಮಿಕ ಹಂತದ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಒದಗಿಸಲು ಪೋಷಕರು ಸಮರ್ಥ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ಬದ್ಧವಾಗಬೇಕು. ಇನ್ನು ಮಗುವು ಬೆಳೆದು ಪ್ರೌಢ ಮತ್ತು ಉನ್ನತ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಪಡೆಯುವಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಆಯ್ಕೆಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಬಹುದು ಮತ್ತು ಮುಂದುವರಿಯಬಹುದು. ಆದರೆ ಶಿಕ್ಷಣದ ಬುನಾದಿಯನ್ನು ತಾವೇ ಹಾಕುವಂತಹ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊರಲು ಯಾವುದೇ ವಿದ್ಯಾವಂತ ಮತ್ತು ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ಪೋಷಕರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಹಲವು ಅಂಶಗಳನ್ನು ಗಮನಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಅಯೋಗ್ಯ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ
ಯಾವುದೇ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಹಕ್ಕಿನ ಆಯ್ಕೆ ಹೇಗೋ, ಮಗುವಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡುವ ವಿಧಾನವನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವುದೂ ನಮ್ಮ ಹಕ್ಕೇ ಆಗಿದೆ. ಆದರೆ ಭಾರತದಂತಹ (ಮುಂದುವರಿದ, ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿರುವ, ಹಿಂದುಳಿದ; ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಕಲಸುಮೇಲೋಗರವಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಸ್ಪಷ್ಟ ಗೆರೆ ಎಳೆಯಲಾಗದಂತೆ ಗೊಂದಲದ ಗೂಡಾಗಿರುವ) ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನೀಡುವ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯ ಆಯ್ಕೆ ಪೋಷಕರ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಯನ್ನೇ ಬಹುಪಾಲು ಅವಲಂಬಿಸಿರುವುದು. ಇದೊಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ದುರಂತ. ಹಣವುಳ್ಳ ಪೋಷಕರು ಸುಧಾರಿತ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿ ಮತ್ತು ಮುಂದುವರಿದ ಕಲಿಕೆಯ ವಿಧಾನಗಳಿಗೆ ಹೋಗಲು ಸಾಧ್ಯ. ಆ ಮಗುವಿಗೆ ಪಠ್ಯದ ಜೊತೆಗೆ ಇತರ ಉಪಯುಕ್ತ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳೂ ಅದರ ಬುದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಅರಿವಿನ ವಿಕಾಸಕ್ಕೆ ಲಭ್ಯ. ಆದರೆ ತನ್ನ ಪೋಷಕರ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗೆ ತಾನೇನೂ ಕಾರಣನಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಇನ್ನೊಂದು ಆರ್ಥಿಕ ಮುಗ್ಗಟ್ಟಿನ ಕುಟುಂಬದ ಮಗುವು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸೌಲಭ್ಯಗಳಿಲ್ಲದ, ಮುಂದುವರಿದ ಶಿಕ್ಷಣ ಅಥವಾ ಕಲಿಕೆಯ ಪದ್ಧತಿಗಳಿಲ್ಲದ ದೊರಕುವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳೊಡನೆ ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ. ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಾವಿಂತಹ ಘನತೆಯ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂಬ ಹೆಮ್ಮೆಯಾದರೆ, ಈ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಮಗಂತಹ ಭಾಗ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂಬ ಕೊರಗು ಮತ್ತು ತಾವು ಅವರಷ್ಟು ಮುಂದುವರಿದವರಲ್ಲ ಎಂಬ ಕೀಳರಿಮೆ. ಶಿಕ್ಷಣವೆಂಬುದು ಆಂತರಿಕ ವೌಲ್ಯವಾಗಿರದೇ ಆರ್ಥಿಕ ವೌಲ್ಯವಾಗಿ ವ್ಯಾಪಾರವಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಪೋಷಕರ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳ ಆಧಾರದಲ್ಲಿಯೇ ಕಲಿಕೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ತಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಉಚಿತ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡುವ ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಿವೆ. ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚುವ ಮಾತು ಬಂದಾಗ ಏಳುವ ದನಿಗಳು ದುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಮತ್ತು ಕಳಪೆ ದರ್ಜೆಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತಗಳನ್ನು ನೀಡುವ ವೈಖರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡದೇ ಇರುವುದು ದುರಂತ. ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯಷ್ಟು ಮಾದರಿಯಾಗುವಂತಹ ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬಹುಪಾಲು ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಅತಿಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಆಡಳಿತವನ್ನು ಮತ್ತು ಅಸೂಕ್ಷ್ಮದ ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಆ ಶಿಕ್ಷಕರೇ ಕಾಲದ ಸಮಕ್ಕೆ ಮುಂದುವರಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಹೊಸ ಮತ್ತು ವಿಕಾಸದ ಕಲಿಕೆಯ ಪದ್ಧತಿಗಳಿಗೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಕನಿಷ್ಠಪಕ್ಷ ಮಗುವಿನ ಮನೋವಿಜ್ಞಾನ ಅರಿತು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕದಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಹಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಇವನ್ನು ನಾನೇ ಖುದ್ದು ಸಾಕ್ಷೀಕರಿಸಿದ್ದು. ಯಾವ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಆಂತರಿಕ ವೌಲ್ಯಾಧಾರಿತವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೋ, ಕಲಿಕೆಯ ಪದ್ಧತಿಯು ಪ್ರಗತಿಪರವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಂಘರ್ಷಗಳು ಹಾಗೂ ವರ್ಗಾಧಾರಿತ ತಾರತಮ್ಯಗಳು ಶಾಪವಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿರುತ್ತವೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುವವರು ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ತಾರತಮ್ಯದ ಮತ್ತು ಅಹಂಪ್ರೇರಿತ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ಬುನಾದಿಯನ್ನೇ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ.
ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್
ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಭಾರತದಂತಹ ದೇಶದಲ್ಲಿ, ಅದರಲ್ಲೂ ಕೂಡು ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವಂತಹ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆಗಲಿಕೆ ಬಹಳ ಉತ್ತಮವಾದ ಮಾದರಿ. ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ ಎನ್ನುವುದು ನೇರ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾದಂತಹ ಪೋಷಕರ ಆಯ್ಕೆ. ಶಾಲೆಗೆ ಕಳಿಸಿ ಮಗುವಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡುವಷ್ಟರ ಮಹತ್ವ ಇದಕ್ಕೂ ಇದೆ. ಆದರೆ ಇಂತಹ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವಂತಹ ಪೋಷಕರ ಸಂಖ್ಯೆ ಅತೀ ಕಡಿಮೆ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿರುವುದು ತಿಳಿದಿರುವ ವಿಷಯವೇ ಆಗಿದೆ. ಮಗುವಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗೆ ಕಳಿಸದೇ ಅಥವಾ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಬಿಡಿಸಿ ತಮ್ಮ ಮಗುವಿಗೆ ಎಂತಹ ಶಿಕ್ಷಣ ಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಕೊಡಲು ನಾನು ತಯಾರಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಳ್ಳಲು ಯಾವುದೇ ಪೋಷಕರಿಗೆ ಹಕ್ಕಿದೆ. ಇದನ್ನು ಯಾವುದೇ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ಸರಕಾರದ ಸ್ವಾಯತ್ತೆಗಳು ಮಾನ್ಯವೂ ಮಾಡಬೇಕು ಮತ್ತು ಸಹಕರಿಸಲೂ ಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಶಿಕ್ಷಣದಿಂದ ವಂಚಿತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಬಾಲ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನಾಗಿಯೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕಲಿಕೆಯ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರವೇ ಬದಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡುವ ಪರ್ಯಾಯ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಮುಖ್ಯ ವಾಹಿನಿಯ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಅಥವಾ ಸಂಮೋಹನಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗದೇ ಪರ್ಯಾಯ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವ ರೂಢಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟರೆ ಅವರು ಸ್ವಾವಲಂಬಿಗಳಾಗುವುದಲ್ಲದೇ, ಸಿದ್ಧಮಾರ್ಗಕ್ಕೆ ಜೋತು ಬೀಳದೇ, ಸಮಾಜದ ಸ್ಥಾಪಕ ಮತ್ತು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಮಾನ್ಯತೆಗಳಿಗೆ ಶರಣಾಗದೇ ತಮ್ಮ ಗುರಿ ಮತ್ತು ದಾರಿಗಳನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ದಾರಿಗಾಣದೇ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಮೊರೆಹೋಗುವಂತಹ ದುರ್ಬಲ ಮನಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹೊಂದುವುದಿಲ್ಲ. ಅದೇನೇ ಇರಲಿ, ಮನೆಗಲಿಕೆ ಎನ್ನುವುದು ಸುಂದರವಾದ ಮತ್ತು ಆಪ್ತವಾದ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯಾದರೂ ಕೆಲವು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ ಎನಿಸುವಷ್ಟು ಲೋಪವೂ ಇದೆ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟರಾದರೆ ಆಯ್ತು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ಗೆ ಯಾರಾದರೂ ಸಿದ್ಧರಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅದಕ್ಕೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಭೌತಿಕವಾಗಿ ಸಿದ್ಧವಾಗುವುದು ಮತ್ತು ರೂಪರೇಷೆಗಳನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಬಹಳ ಮಹತ್ವದ ವಿಷಯ. ಒಮ್ಮೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬದ್ಧರಾಗಿಬಿಟ್ಟರೆ ಗೆದ್ದ ಹಾಗೆಯೇ ಸರಿ. ನಮ್ಮ ಮಗುವನ್ನು ಹದಿನಾರು ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೊಡುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ನಾವು ಹೊತ್ತುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಇತರ ಮೂಲಗಳ ಸಹಕಾರ ಪಡೆಯಲೇ ಬೇಕು. ಅದು ಹೇಗೆ ಮತ್ತು ಏಕೆಂದು ಮುಂದೆ ನೋಡುವ.
ಮನೆಗಲಿಕೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವೇನು?
ಮನೆಗಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸುಶಿಕ್ಷಿತರಾದ ಮಕ್ಕಳು ಹೇಗಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಶೇಕಡಾ 15 ರಿಂದ 30ರಷ್ಟು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದುವ ಮಕ್ಕಳಿಗಿಂತ ಬುದ್ಧಿಮತ್ತತೆಯಲ್ಲಿ ಮುಂದಿರುತ್ತಾರೆ. 2015 ರ ಒಂದು ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಯುಎಸ್ನ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳಿಗಿಂತ ಶೇಕಡಾ 23 ರಿಂದ 42 ಮುಂದಿದ್ದರಂತೆ.
1.ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅವರು ಮಧ್ಯಮ ಅಥವಾ ಸಾಧಾರಣ ಮಟ್ಟಕ್ಕಿಂತ ಮೇಲೆಯೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಕಲಿಸುವವರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಗಮನ ಇವರೊಬ್ಬರ ಮೇಲೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ.
2.ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅಧಿಕೃತ ಪ್ರಮಾಣ ಪತ್ರವನ್ನು ಮಕ್ಕಳು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ಪಡೆದರೂ ಅದನ್ನು ಅಷ್ಟು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಗಣಿಸುವವರಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ಈ ಪೋಷಕರು. ಏಕೆಂದರೆ ಕಲಿಸಿದವರು ಅವರೇ ಆಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಉತ್ತೀರ್ಣ ಅನುತ್ತೀರ್ಣಗಳ ಗೋಜಲು ಮತ್ತು ಭಯ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
3.ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಪದವಿ ಪಡೆಯಲು ಹೋದಾಗ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕಲಿಕಾ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಮತ್ತು ಗ್ರಹಣ ಶಕ್ತಿಯೇ ಮುಖ್ಯವಾಗುವುದರಿಂದ ಕಲಿತ ಶಾಲೆ ಅಥವಾ ಪದ್ಧತಿ ಏನೇನೂ ಗಮನೀಯವಲ್ಲ.
4.ದೊರಕಿರುವ ವರದಿಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಹೋಂ ಸ್ಕೂಲಿಂಗ್ನಲ್ಲಿ ಕಲಿತು ಬಂದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಕಾಲೇಜು ಮತ್ತು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಅಧ್ಯಯನ ವಿಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಾರ್ಯ ಕೇಂದ್ರಿತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೇ ಮನೆಗಲಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡುವ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಡ. ಮನೆಗಲಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡಲು ಪೋಷಕರಿಗೆ ಇರಬೇಕಾದ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳೇನು, ಮನೆಯ ಪರಿಸರ ಹೇಗಿರಬೇಕು, ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ಹೇಗೆ ತೂಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಮಕ್ಕಳ ಆಟ ಪಾಠ ಮತ್ತು ಇತರೇ ಸಾಂಘಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಕೊರತೆ ಉಂಟಾಗದಂತೆ ಹೇಗೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ತಮಗೇ ಯಾವುದಾದರೂ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಕಲಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿರದಿದ್ದರೆ ಆಗೇನು ಮಾಡುವುದು? ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಮುಂದೆ ನೋಡೋಣ.