ಕೆನೆಪದರದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ದಲಿತರ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು ಕಸಿಯದಿರಿ

ಒಳ ಮೀಸಲಾತಿ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಾಲಯ

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಪಂಜಾಬ್ ರಾಜ್ಯ ಗಿ/s ದಲ್ವಿಂದರ್ ಸಿಂಗ್ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಮಾನ್ಯ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಒಳ ಮೀಸಲಾತಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ತೀರ್ಪನ್ನು ನೀಡಿದೆ, ಈ ಹಿಂದೆ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ, ತಮಿಳುನಾಡು ಹಾಗೂ ಪಂಜಾಬಿನ ಸರಕಾರಗಳು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಳ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ಜಾರಿ ಮಾಡಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮ ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ಆಯಾ ರಾಜ್ಯಗಳ ಉಚ್ಚನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಸರಕಾರದ ತೀರ್ಮಾನಗಳ ವಿರುದ್ದ ಪಿಟೀಶನ್ ದಾಖಲಾಗಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೂ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದ ಉಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಇ.ವಿ. ಚೆನ್ನಯ್ಯ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಜಾತಿಗಳು ಒಂದು Homogeneous ಗುಂಪಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಒಳ ಮೀಸಲಾತಿ ನೀಡುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ ಎಂದು ತೀರ್ಪು ನೀಡಿ ಒಳ ಮೀಸಲಾತಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ಅದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಮೇಲ್ಮನವಿ ಸಲ್ಲಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅದರಂತೆ ಪಂಜಾಬ್ ರಾಜ್ಯ V/s ದಲ್ವಿಂದರ್ ಸಿಂಗ್ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಏಳು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ಪೀಠವು 7-1ರಂತೆ ತಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಒಳ ಮೀಸಲಾತಿಯ ಪರ ತಿಳಿಸಿ, ಎಸ್‌ಸಿ/ಎಸ್‌ಟಿಗಳು ಒಂದು Homogeneous ಗುಂಪು ಅಲ್ಲ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಜಾತಿಯು ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ವಿಭಿನ್ನ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಹಿಂದುಳಿದಿರುವುದರಿಂದ ಪ್ರತೀ ಜಾತಿಗೂ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಜಾತಿಗಳ ವರ್ಗೀಕರಣ ಅವಶ್ಯ ಎಂದು ತೀರ್ಪು ನೀಡಿದೆ. ಈ ತೀರ್ಪು ಸ್ವಾಗತಾರ್ಹ. ಏಕೆಂದರೆ ದೇಶದಲ್ಲಿ 1,200ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಜಾತಿಗಳು ಎಸ್‌ಸಿ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ 101 ಜಾತಿಗಳು ಎಸ್‌ಸಿ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಸಂವಿಧಾನದ ಅನುಚ್ಛೇದ 15(4) ಹಾಗೂ 16(4)ರಂತೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಹಾಗೂ ಉದ್ಯೋಗದ ಮೀಸಲಾತಿಯಿದ್ದರೂ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿಗಳಿಗೂ ಸಮಾನವಾದ ಅವಕಾಶಗಳು ಸಿಗದಿರುವುದು ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯ. ಒಟ್ಟು ಮೀಸಲಾತಿಯ ಅನುಷ್ಠಾನದಲ್ಲಿ ಸರಕಾರವು ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿತನ ತೋರಿಸಿರುವುದು ಕಂಡು ಬಂದರೂ, ಅನುಷ್ಠಾನಗೊಂಡಿರುವ ಮೀಸಲಾತಿಯಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಕೇವಲ ಕೆಲವು ಜಾತಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಹೆಚ್ಚು ಅವಕಾಶಗಳು ಸಿಕ್ಕಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಜಾತಿಗಳು ಅವಕಾಶ ವಂಚಿತರಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲೂ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ತಪ್ಪಿರುವುದೂ ಸತ್ಯ. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ತೀರ್ಪು ಹಿಂದೆ ಆಗಿರುವ ತಪ್ಪುಗಳು ಮುಂದುವರಿಯದೆ ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿಗಳಿಗೂ ಶಿಕ್ಷಣ ಹಾಗೂ ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ದೊರಕುವಂತೆ ಮಾಡಿ ಸಂವಿಧಾನದ ಮೂಲ ಆಶಯವಾದ ‘ಸರ್ವರಿಗೂ ಸಮಪಾಲು ಸರ್ವರಿಗೂ ಸಮಬಾಳು’ ಎಂಬ ಆದರ್ಶವನ್ನು ಈಡೇರಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸವಿದೆ.

ಆಘಾತಕಾರಿ ಮತ್ತು ಅಪ್ರಸಕ್ತ ಕೆನೆ ಪದರ

ಆದರೆ, ಇದೇ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಮಾನ್ಯ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರುಗಳಾದ ನಾ. ಗವಾಯಿ, ಮಿತ್ತಲ್, ಎಸ್.ಸಿ. ಶರ್ಮಾ ಹಾಗೂ ವಿಕ್ರಮ್ ನಾಥ್‌ರವರು ಮಾತ್ರ ‘ಕೆನೆ ಪದರ’ (Creamy Layer) ಎಂಬ ಆಘಾತಕಾರಿ ಹಾಗೂ ಅಪ್ರಸಕ್ತ ವಿಷಯವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾವಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅದೇಕೋ ಪ್ರತಿಬಾರಿಯೂ ಮಾನ್ಯ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಮೀಸಲಾತಿಯ ವಿಷಯವು ಚರ್ಚೆಗೆ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟಿರುವ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ಚರ್ಚಿಸಿ ತೀರ್ಪು ನೀಡದೆ ತಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಕೇಳದ ಹಾಗೂ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ಅಪ್ರಸಕ್ತಗೊಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ! ಈ ಹಿಂದೆ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ವಿ.ಪಿ. ಸಿಂಗ್ ಸರಕಾರವು ಹಿಂದುಳಿದ ಜಾತಿಗಳಿಗೆ ಮೀಸಲಾತಿ ನೀಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಮಂಡಲ್ ವರದಿಯನ್ನು ಜಾರಿ ಮಾಡಿದಾಗಲೂ ಕೆಲವರು ಅದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಮೊರೆ ಹೋದಾಗ, ಹಿಂದುಳಿದ ಜಾತಿಗಳಿಗೆ ಮೀಸಲಾತಿ ನೀಡುವುದು ಸಂವಿಧಾನಿಕವಾಗಿ ಸರಿಯೋ ಅಥವಾ ತಪ್ಪೋ ಎಂಬುದನ್ನು ಮಾತ್ರ ತಿಳಿಸ ಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು, ಇಂದ್ರಾ ಸಹಾನಿ ಗಿ/s ಯೂನಿಯನ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಹಿಂದುಳಿದ ಜಾತಿಗಳಿಗೆ ಮೀಸಲಾತಿ ನೀಡುವುದು ಸರಿಯಿದೆ. ಅದು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಎಂದು ತೀರ್ಪು ನೀಡುವ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸದ ಅಥವಾ ಕೇಳದ ‘ಕೆನೆ ಪದರ ಹಾಗೂ ಶೇ.50 ಮಿತಿ ಅಥವಾ ಸೀಲಿಂಗ್’ ಎಂಬ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು.

ಮೀಸಲಾತಿ ನೀಡಲು ಕಾರಣ?

ದುರಂತವೆಂದರೆ ಅವರೇ ನಿಗದಿ ಪಡಿಸಿದ ಶೇ. 50 ಮಿತಿ, ಅಂದರೆ, ಮೀಸಲಾತಿಯು ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಶೇ. 50 ಮೀರಬಾರದೆಂಬ ನಿಯಮವನ್ನು ಇಡಬ್ಲ್ಯುಎಸ್ ಮೀಸಲಾತಿ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿ ಇಡಬ್ಲ್ಯುಎಸ್ ಮೀಸಲಾತಿಯಿಂದ ಮೀಸಲಾತಿಯ ಪ್ರಮಾಣವು ಶೇ. 50 ದಾಟಿದರೂ, ಅದು ಸರಿ, ಅದು ಸಂವಿಧಾನ ಬಾಹಿರವಲ್ಲ ಎಂದು ಇದೇ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ತೀರ್ಪು ನೀಡಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬಿಹಾರ ಸರಕಾರ ನೀಡಿದ್ದ ಒಬಿಸಿ/ಎಸ್‌ಸಿ/ಎಸ್‌ಟಿ ಮೀಸಲಾತಿಯು ಶೇ. 65 ಆಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಅದು ಶೇ. 50 ಮಿತಿಯನ್ನು ಮೀರಿದ್ದು ಅದು ಅಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಎಂದು ತೀರ್ಪು ನೀಡಿ ಸರಕಾರದ ಆದೇಶವನ್ನು ರದ್ದು ಮಾಡಿತ್ತು!. ಶೇ. 50 ಮಿತಿ ಕೇವಲ ದಲಿತ ಹಿಂದುಳಿದ ವರ್ಗಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ, ಮೇಲ್ಜಾತಿಗಳಿಗಲ್ಲ ಎಂಬುದು ವಿಪರ್ಯಾಸವಲ್ಲವೆ? ಮೀಸಲಾತಿಯ ಮೂಲ ಉದ್ದೇಶ ಮತ್ತು ಕಾರಣಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳು ಯಾಕೆ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ?

1950ರ ಸಂವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಲಾಗಿರುವ ಮೀಸಲಾತಿ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಉದ್ದೇಶ ಮತ್ತು ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ನೀಡಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕಿದೆ,

ಸಂವಿಧಾನದ ಆರ್ಟಿಕಲ್ 15 (4) : Nothing in this article or in clause(2) of article 29 shall prevent the State from making any special provision for the advancement of any socially and educationally backward classes of citizens or for the Scheduled Castes and the Scheduled Tribes ಎಂಬುದಾಗಿ ಹೇಳಿದರೆ,

ಆರ್ಟಿಕಲ್ 16(4): (4) Nothing in this article shall prevent the State from making any provision for the reservation of appointments or posts in favour of any backward class of citizens which, in the opinion of the State, is not adequately represented in the services under the State..ಎಂಬುದಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ, ಅಂದರೆ ಎಸ್‌ಸಿ/ಎಸ್‌ಟಿಗಳಿಗೆ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ನೀಡಲು ಕಾರಣ ತಮ್ಮ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಹಿಂದುಳಿಯುವಿಕೆ ಹಾಗೆಯೇ ಅವರಿಗೆ ಔದ್ಯೋಗಿಕ ಮೀಸಲಾತಿ ನೀಡಲು ಕಾರಣ ಪ್ರಾತಿನಿಧಿಕ ಅಥವಾ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ಇಲ್ಲದೆ ಇರುವುದು, ಹಾಗಾಗಿ ಮೀಸಲಾತಿಯ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶ ಸಾಮಾಜಿಕ, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಹಾಗೂ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ಸಾಧಿಸುವುದು. ಇಲ್ಲಿ ದಲಿತರಿಗೆ (ಎಸ್‌ಸಿ/ಎಸ್‌ಟಿ)ಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಬಡತನದ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಗಮನಿಸ ಬೇಕಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ, ಸರಕಾರವು ಬಡತನ ನಿರ್ಮೂಲನೆಗಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿಗಳಿಗೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಅಥವಾ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿದೆ ಎಂಬುದು ಕೂಡ ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿರುವ ವಿಷಯ, ಹಾಗಾಗಿ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ಬಡತನ ನಿರ್ಮೂಲನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಮೂರ್ಖತನ ಎನಿಸುತ್ತದೆ!

ಮೀಸಲಾತಿಯೋ? ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯವೋ?

ಒಳ ಮೀಸಲಾತಿ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಕೆನೆ ಪದರ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ತಂದಿರುವುದು ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿಯೂ, ಸಾಂವಿಧಾನಿಕವಾಗಿಯೂ ಹಾಗೂ ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿಯೂ ಸರಿಯಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಎಸ್‌ಸಿ/ಎಸ್‌ಟಿ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮೀಸಲಾತಿ ಮುಖಾಂತರವಾಗಲಿ ಅಥವಾ ತನ್ನ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಮುಖಾಂತರವಾಗಲಿ ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಷಣ, ಉದ್ಯೋಗ ಅಥವಾ ಅಧಿಕಾರ ಪಡೆದುಕೊಂಡರೂ ತನಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವ ಜಾತಿ ಎಂಬ ಪೆಡಂಭೂತ ಆತನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ರಾಜಕೀಯ ಮೀಸಲಾತಿಯ ಮುಖಾಂತರ ಎಂಎಲ್‌ಎ, ಎಂಪಿ ಹಾಗೂ ಮಂತ್ರಿಗಳಾದ ಈ ಸಮುದಾಯದ ಬಹುತೇಕ ಜನರಿಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಅಸ್ಪಶ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಜಾತೀಯತೆ ಬೆನ್ನುಬಿಡದೆ ಕಾಡುತ್ತಿರುವುದು ನಾವು ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಗಮನಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇವೆ. ಐಎಎಸ್, ಐಪಿಎಸ್ ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನಗಳಿಗೆ ಏರಿರುವ ಸಮುದಾಯದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಪ್ರತಿನಿತ್ಯವೂ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅಸ್ಪಶ್ಯತೆ, ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ಮತ್ತು ದೌರ್ಜನ್ಯವನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಲೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ದಲಿತ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಷ್ಟೇ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಏರಿದರೂ ಆತನ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿತಿ ಬದಲಾಗಬಹುದು ಅಥವಾ ಆತನ ಶಿಕ್ಷಣ ಮಟ್ಟ ಮಾತ್ರ ಬದಲಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಆತನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಿತಿ ಮಾತ್ರ ಹಾಗೆ ಉಳಿಯುವುದು ಸತ್ಯ. ಮೀಸಲಾತಿ ಅನ್ನುವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದೇ ಈ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಮತ್ತು ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯವನ್ನು ಒದಗಿಸಲಿಕ್ಕೆ. ಆದರೆ ಮೀಸಲಾತಿ ಬಂದು 75 ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದರೂ ಇನ್ನೂ ಮೀಸಲಾತಿಯು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಜಾರಿಯಾಗದೆ ಅವರಿಗೆ ದಕ್ಕ ಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಅವಕಾಶ ಹಾಗೂ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ಪಡೆಯಲು ಹೋರಾಟ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಸ್ಥಿತಿ ಇಂದಿಗೂ ಇರುವುದು ಸತ್ಯ. ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷವಾದ ಜಾತಿ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಎರಡು ಪ್ರಕರಣಗಳು ಬೆಳಕಿಗೆ ಬಂದಿವೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ದೇಶದ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆ ಐಐಎಂಬಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದ 50 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಮೊತ್ತಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ 2018ರಲ್ಲಿ ಪ್ರೊ. ಗೋಪಾಲ್‌ದಾಸ್ ಎನ್ನುವ ದಲಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅಸಿಸ್ಟೆಂಟ್ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಆಗಿ ಜನರಲ್ ಮೆರಿಟಲ್ಲಿ ಆಯ್ಕೆಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿನ ಮೇಲ್ಜಾತಿ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿ ಹಾಗೂ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಅವರ ಜಾತಿ ಗೊತ್ತಾದಾಗಿನಿಂದ ಅವರ ಮೇಲೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಜಾತಿಯ ಕಿರುಕುಳ ಹಾಗೂ ದೌರ್ಜನ್ಯವೆಸಗುತ್ತ ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆದುಹಾಕುವ ಹುನ್ನಾರವನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಕೊನೆಗೆ ಪ್ರೊ. ಗೋಪಾಲ್‌ದಾಸ್‌ರವರು ತನ್ನ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ದೌರ್ಜನ್ಯದಿಂದ ಬೇಸತ್ತು ಮಾನ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳಿಗೆ ಪತ್ರವನ್ನು ಬರೆದು ತನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಕೇಳಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾನ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳು ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ತ ತನಿಖೆ ನಡೆಸಿ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಸೂಚಿಸಿ ಪತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಪ್ರಕರಣವು ಇನ್ನೂ ಡಿಸಿಆರ್‌ಇಯಲ್ಲಿ ಇತ್ಯರ್ಥವಾಗದೆ ಉಳಿದಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ಪ್ರೊ. ಗೋಪಾಲ್‌ದಾಸ್‌ರವರ ಮೇಲೆ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಕಿರುಕುಳ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ದೇಶದ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಸಂಸ್ಥೆಯಾದ ನಿಮ್ಹಾನ್ಸ್ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅಸೋಸಿಯೇಟ್ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಹುದ್ದೆಗೆ ನೇಮಕಾತಿ ನಡೆದಿತ್ತು. ಕರ್ನಾಟಕದ ಡಾ. ಲಿಂಗರಾಜು ಎನ್ನುವ ವಿಶ್ವಖ್ಯಾತಿ ವೈದ್ಯ, ಅನೇಕ ಅಂತರ್‌ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಫೆಲೋಶಿಪನ್ನು ಪಡೆದಿರುವಂತಹ ಬುದ್ಧಿವಂತರು ಹಾಗೂ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಶೇಷವಾದ ಆವಿಷ್ಕಾರವನ್ನು ಮಾಡಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಪೇಟೆಂಟ್ ಅನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು ವೈದ್ಯರ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಪ್ರಖ್ಯಾತಿಯಾಗಿದ್ದವರು. ದಲಿತರು ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅವರೊಬ್ಬರೇ ಆ ಹುದ್ದೆಗೆ ಅರ್ಜಿಯನ್ನು ಹಾಕಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣ ನೀಡದೆ ಅವರನ್ನು ಹುದ್ದೆಗೆ ನೇಮಕ ಮಾಡದೆ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಖಾಲಿ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ದೇಶದ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಹಾಗೂ ಉದ್ಯೋಗ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ತಾರತಮ್ಯವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇವೆ. ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಈ ದೇಶದ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ ರಾಜ್ಯಗಳ ಉಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಹಾಗೂ ದೇಶದ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಇವರ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯವನ್ನು ಕೇವಲ ಶೇ. 5 ಮಾತ್ರ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಮರೆಯುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ನ್ಯಾಯಾಲಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಮೆರಿಟ್ ಸಿಸ್ಟಮ್ ಇಲ್ಲದೆ ಅಲ್ಲಿ ಕೊಲಿಜಿಯಂ ಸಿಸ್ಟಮ್ ಮುಖಾಂತರ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇವೆ.

ಐಐಎಂಬಿಯ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಹಾಗೂ ನಿಮ್ಹಾನ್ಸ್‌ನ ವೈದ್ಯರು ಇವರು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಕೆನೆ ಪದರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಇರುವ ಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಕಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಅರ್ಹತೆ ಮತ್ತು ಯೋಗ್ಯತೆ ಇದ್ದರೂ ಇವರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹಾಗೂ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಿದ್ಧರಿಲ್ಲದವರು ಇನ್ನು ಮೊದಲನೇ ತಲೆಮಾರಿನ ಹಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ನಗರ ಪ್ರದೇಶದ ಸಾಮಾನ್ಯ ದಲಿತರಿಗೆ ಇವರು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತಾರೆಯೇ? ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನಾವು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿರುವುದು ಈ ದೇಶದ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಉನ್ನತ ಹುದ್ದೆಗಳಾಗಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ ಗೆಲುವು ಸಾಧಿಸಬೇಕಾದರೆ ಬಹುಶಃ ಅದು ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದ ಎರಡನೇ ಅಥವಾ ಮೂರನೇ ತಲೆಮಾರಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಹುದ. ಮೊದಲನೇ ತಲೆಮಾರಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಈ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಅರಿವಾಗಲಿ, ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿರುವ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನಾಗಲಿ, ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿರುವ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕತೆ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಯೋಚಿಸ ಬೇಕಿದೆ. ಶಿಕ್ಷಿತರಾಗುವ ಜೊತೆಗೆ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಅನುಕೂಲವಿರುವ ಎರಡನೇ ತಲೆಮಾರಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಉತ್ತಮ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಶಿಕ್ಷಣ ಹಾಗೂ ಅವಕಾಶಗಳ ಅರಿವು ಇರಲು ಸಾಧ್ಯ. ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮಾತ್ರ ಇವರು ಹೇಳುವ ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರಲು ಸಾಧ್ಯ. ಮೊದಲನೇ ತಲೆಮಾರಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಈ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ತೀರ ಕಡಿಮೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಕೆನೆಪದರದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಶೋಷಿತರ ಶಿಕ್ಷಣದ ಹಾಗೂ ಉದ್ಯೋಗದ ಹಕ್ಕನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಲಬಾರದು ಎಂಬುದು ನಮ್ಮ ಆಶಯ.

ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ಪಡೆದು ಕೊಂಡವರೇ ಪದೇ ಪದೇ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಇವರಿಂದ ಇತರರಿಗೆ ಅನ್ಯಾಯವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದೇ ಕಾಳಜಿಯಾದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರ ಕೆನೆಪದರ ಅಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಆದ್ಯತಾಧಾರಿತ ಮೀಸಲಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಅಂದರೆ ಯಾವುದೇ ಅವಕಾಶಗಳು ಇದ್ದಾಗ ಅದು ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿನ ಸೀಟಾಗಲು ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಉದ್ಯೋಗವಾಗಲಿ ಮೊದಲು ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಬಡ ದಲಿತನಿಗೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಬೇಕು. ಯಾವುದೇ ಅರ್ಹ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ ಸಿಗದಿದ್ದಾಗ ಮುಂದಿನ ಅವಕಾಶವನ್ನು ನಗರ ಪ್ರದೇಶದ ಬಡ ದಲಿತನಿಗೆ ನೀಡಬೇಕು. ಆಗಲೂ ಸೂಕ್ತ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ ಸಿಗದಿದ್ದಾಗ ಆ ಅವಕಾಶವನ್ನು ದಲಿತ ಸಮುದಾಯದ ಇತರ ಅಂದರೆ ಇವರು ಹೇಳುವ ಕೆನೆಪದರ ದಲಿತನಿಗೆ ನೀಡ ಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಮೀಸಲಾತಿಯ ಮೂಲ ಉದ್ದೇಶವಾದ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ಅಥವಾ Representational Purposeನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಇವರನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ದೂರ ಇಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ದೇಶದ ಶೇ. 98 ಉದ್ಯೋಗ ಮತ್ತು ಆದಾಯವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡುವ ಕೃಷಿ, ಕೈಗಾರಿಕೆ ಮತ್ತು ಸೇವಾ ವಲಯದಿಂದ ದಲಿತರನ್ನು ದೂರ ಇಟ್ಟಾಗಿದೆ. ಇವರಿಗಿದ್ದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಅವಕಾಶ ಸರಕಾರಿ ವಲಯದ ಉದ್ಯೋಗಗಳು. ಹೊಸ ಆರ್ಥಿಕ ನೀತಿಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಜಾರಿ ಮಾಡಲಾದ ಖಾಸಗೀಕರಣವು ಸರಕಾರಿ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಶೇ. 2 ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಶೇ. 0.3ಕ್ಕೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ. ಯಾವ ಉದ್ಯೋಗವು ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ತಂದು ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತೋ ಆ ಉದ್ಯೋಗದ ಜೊತೆಗೆ ದಲಿತರ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಹಕ್ಕನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕೆನೆ ಪದರ ಎಂಬ ಭೂತದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಕಸಿಯುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ ?