ಒಂದೇ ದೇಶ, ಒಂದೇ ಪಕ್ಷ ಆಗುವತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದೆಯೇ ಭಾರತ ? । DICTATORSHIP | BJP | Narendra Modi

ಹೇಗೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಒಂದೊಂದೇ ಸ್ಥ೦ಭವನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ? ಹೇಗೆ ಒಂದೇ ದೇಶ ಒಂದೇ ಪಾರ್ಟಿ​ ಎಂಬಂತಹ ವಾತಾವರಣ ಸೃಷ್ಟಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ? ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ವಿವರಿಸುವಂತೆ​ ಖ್ಯಾತ ಯೂಟ್ಯೂಬರ್ ಧ್ರುವ ರಾಠಿ ​ಒಂದು ವೀಡಿಯೊ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಅದರ ಸಾರಾಂಶವನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದಿಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಸತ್ತೆ ಮುಗಿದುಹೋಯಿತೆ​ ? ಇದು ಬಹಳ ಗಂಭೀರ ಪ್ರಶ್ನೆ. ನಾವು ನಮಗಿಷ್ಟವಾದ ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಮತ ನೀಡಬಹುದು. ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಮತ ಪಡೆದವರು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಇನ್ನೂ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಸತ್ತೆ ಇದೆ.

ಆದರೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಇದಕ್ಕಿಂತ ಆಳವಾದದ್ದಾಗಿದೆ. ಈಗ ಹೇಳುತ್ತಿರೋ ವಿಚಾರ ತೀರಾ ಆಘಾತಕಾರಿಯಾದದ್ದು. ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿಯನ್ನು ದೇವರೆನ್ನುವವರು, ಅವರನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತೇವೆ ಎನ್ನುವವರು ಇದ್ದಾರೆ. ಅವರನ್ನು ದೇವರ ಅವತಾರ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಕೆಲವರು. ಅವರು ಸಾಧಾರಣ ಮನುಷ್ಯರ​ಲ್ಲ, ಈ ಪ್ರಧಾನಿ ವಿಷ್ಣುವಿನ ಅವತಾರ ಎನ್ನುವವರಿದ್ದಾರೆ. ನೀವೂ ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾಗಿರಬಹುದು.

ಮೋದಿಯ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯೂ ಮಾನವತೆಗೆ ನೆರವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವವರೂ ಆಗಿರಬಹುದು. ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಈಗಾಗಲೇ ಮೋದಿ ಆವರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಕಣ್ತೆರೆದು ಸತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ನಿಮಗೆ ಆಗದೇ ಹೋಗಬಹುದು. ಆದರೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಕಳಕಳಿ ಉಳ್ಳವರು ನಾವೀಗ ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಲೇಬೇಕು.

ಇದು ಒಂದು ಘಟನೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅಂಥ ಹಲವು ಘಟನೆಗಳು ಒಂದರ ಬೆನ್ನಿಗೊಂದು ನಡೆದಿವೆ.

ಕಳೆದ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳಿಂದ, ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಡೆದಿವೆ. ಆ ಎಲ್ಲ ಘಟನೆಗಳೂ ಒಂದು ಅಂಶವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತವೆ.

ಏನೆಂದರೆ, ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರ ಒಂದು ಪಕ್ಷ ಎಂಬುದರ ಕಡೆಗೆ ಈ ದೇಶ ಹೊರಟಿದೆ.

ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ವಿಪಕ್ಷಗಳ ದನಿಯೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡುವುದು,

​ಸಂಸದರು, ಶಾಸಕರ ಖರೀದಿ, ಹೊಸ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಚುನಾಯಿತ ಸರ್ಕಾರದಿಂದಲೇ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುವುದು, ತನಿಖಾ ಏಜನ್ಸಿಗಳನ್ನು ಅಸ್ತ್ರವಾಗಿಸುವುದು, ಈಡಿ ಸಿಬಿಐ ಮೂಲಕ ವಿಪಕ್ಷ ನಾಯಕರ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ತರುವುದು,

ಅವರನ್ನು ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕುವುದು, ರಾಜ್ಯಪಾಲರುಗಳ ಮೂಲಕ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಮೂಗು ತೂರಿಸುವುದು,

ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳಿಗೆ ಕೊಡಬೇಕಾದ ಆರ್ಥಿಕ ನೆರವನ್ನು ತಡೆಹಿಡಿಯುವುದು, ನಾಗರಿಕರ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ಹಕ್ಕನ್ನು ಕಸಿಯುವುದು,

ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಮಾಡಿದರೆ ಅವರ​ ಮೇಲೆ ಅಶ್ರುವಾಯು, ರಬ್ಬರ್ ಬುಲೆಟ್ಗಳ ​ದಾಳಿ ಮಾಡುವುದು, ತಮಗೆ ಬರುವ ಹಣದ ಮೂಲ ರಹಸ್ಯವಾಗಿಡಲು ಚುನಾವಣಾ ಬಾಂಡ್ ಬಳಸುವುದು, ವಿಪಕ್ಷದವರು ಚುನಾವಣೆ ಗೆಲ್ಲುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿದ್ದರೂ ಚುನಾವಣಾ ಅಕ್ರಮದ ಮೂಲಕ ತಾವೇ ಗೆಲ್ಲುವುದು.

ಪ್ರಜಾಸತ್ತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ​ಪ್ರಜಾತಂತ್ರವೆಂದರೆ ​ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯಬೇಕು. ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿ ಇದನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಭಾವಿಸಿರುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು. ದೇಶದಲ್ಲಿ ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಚುನಾವಣೆಗಳು ನಡೆದರೆ, ಮತ ಚಲಾಯಿಸಿದರೆ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾತಂತ್ರ ಇದೆ ಎಂದು ಕೆಲವರು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಆದರೆ ಅಂಥವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರಬೇಕು, ಚುನಾವಣೆಗಳು ಉತ್ತರ ಕೊರಿಯಾದಲ್ಲೂ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ತಮಾಷೆಯಲ್ಲ. ಉತ್ತರ ಕೊರಿಯಾದಲ್ಲಿ ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಚುನಾವಣೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಆ ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ನೂರಕ್ಕೆ ನೂರರಷ್ಟು ಮತದಾನವೂ ಆಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಒಂದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ, ಸರ್ಕಾರ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ ಅಧಿಕೃತ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗೆ ನೀವು ಮತ ಹಾಕದೇ ಹೋದರೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರವಿರೋಧಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಡೆಮಾಕ್ರಸಿ ಎಂಬ ಪದವನ್ನಷ್ಟೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ, ಉತ್ತರ ಕೊರಿಯಾದ ಅಧಿಕೃತ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಆ ಪದವಿದೆ.

DPRK ಅಂದರೆ, ಡೆಮಾಕ್ರೆಟಿಕ್ ಪೀಪಲ್ಸ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ಕೊರಿಯಾ.

ಆದರೆ ಸತ್ಯವೇನು? ಅದು​ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರ​ದ ದೇಶ. ಹಾಗೆಯೆ ರಷ್ಯಾ ಕೂಡ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರ ದೇಶ.

ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಚುನಾವಣೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಒಂದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ, ಪುಟಿನ್ ವಿರುದ್ಧ ಯಾರೇ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿದರೂ ಅನರ್ಹಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅಥವಾ​ ದೇಶಭ್ರಷ್ಟರಾಗುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ನಿಗೂಢವಾಗಿ ಹತ್ಯೆಯಾಗುತ್ತಾರೆ.

ಇದರಿಂದ ಒಂದು ಅಂಶವಂತೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಚುನಾವಣೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ ಎಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಆ ದೇಶ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಎನ್ನಲಾಗದು.

ಚುನಾವಣೆಗಳು ಮುಕ್ತ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತವಾಗಿರಬೇಕು. ಮುಕ್ತ ಎಂದರೆ ಜನರು ತಮಗೆ ಯಾರು ಬೇಕೋ ಅವರಿಗೆ ಮತ ಹಾಕುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ.

ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತವೆಂದರೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಪಕ್ಷಗಳು, ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು ಗೆಲ್ಲಲು ಅವಕಾಶವಿರುವುದು.

ಈಚೆಗೆ ಚಂಡೀಘಡ ಮೇಯರ್ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಯಿತು. ಒಟ್ಟು 35 ಮತಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್–ಎಎಪಿ ಮೈತ್ರಿಗೆ 20 ಮತಗಳಿದ್ದವು. ಮೈತ್ರಿ ಗೆಲುವು ನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಚುನಾವಣಾಧಿಕಾರಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನು? ಮೈತ್ರಿ ಪಕ್ಷಗಳ 8 ಮತಪತ್ರಗಳನ್ನು ಆತ ಅಸಿಂಧು ​ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದ. ​ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ತಾನೇ ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ಗುರುತು ಹಾಕಿದ್ದ.

ಸಿಸಿಟಿವಿ ಕ್ಯಾಮರಾದ ನದರಿನಡಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಅದೆಲ್ಲ ನಡೆದಿತ್ತು. ಚುನಾವಣಾ ಅಕ್ರಮ ಬಯಲಾಗಿತ್ತು. ಇಷ್ಟು ರಾಜಾರೋಷವಾಗಿ ಚುನಾವಣಾ ಅಕ್ರಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆಂದೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಅದನ್ನು ಪ್ರಜಾತಂತ್ರದ ಹತ್ಯೆ ಎಂದರು.

ಆದರೆ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಅಲ್ಲಿ ಸಿಸಿಟಿವಿ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಇಲ್ಲದೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಮತಪತ್ರಗಳು ಇಲ್ಲದೆ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಏನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು? ಆಗ ​ಆ ಅಕ್ರಮ ಬಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತೆ? ಇದು ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ ಮಾತ್ರ. ಹಿಂದೆ 2021ರಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಂನಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ​ಇವಿಎಂ ಪತ್ತೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅನಂತರ ಅಲ್ಲಿ ಮರುಚುನಾವಣೆ ನಡೆಯಿತು.

ಅಷ್ಟು ಹಳೆಯ ವಿಚಾರ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ. ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಇದೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಪುಣೆಯಲ್ಲಿನ ಸಸ್ವಾಡ್ ತಹಶೀಲ್ದಾರ್ ಕಚೇರಿಗೆ ಮೂವರು ಅಪರಿಚಿತರು ಹೋದರು. ಇವಿಎಂನ ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಯೂನಿಟ್ ಕದಿಯುವುದು ಅವರ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು.

​ಹಾಗಾದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆಗಳು ಮುಕ್ತ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿವೆಯೆ? ಹಾಗೆ ನಡೆಯುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗದ ಹೊಣೆ. ಆದರೆ ಅದು ಪಕ್ಷಪಾತಿ ಎಂಬ ಆರೋಪವಿದೆ. ಇದು ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ಇರುವ ಆರೋಪ.

ಮೊದಲು ಹಾಗೆ ಆರೋಪಿಸಿದ್ದು ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯೇ. 2014ರ ಚುನಾವಣೆಗೆ ಮೊದಲು ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗದ ವಿರುದ್ಧ ಮೋದಿ ಆ ಆರೋಪ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟಾದರೂ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಅವರೇ ಗೆದ್ದರು. ಆದರೆ ಕಳೆದ 10 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗ ಎಂಥ ಪಕ್ಷಪಾತಿಯೆಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಆರೋಪಗಳು ಬಂದಿವೆ. ​ಹಿರಿಯ ನ್ಯಾಯವಾದಿ ಪ್ರಶಾಂತ್ ಭೂಷಣ್ ಅವರಂತೂ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗವನ್ನು ಬಿಜೆಪಿಯ ಎಕ್ಸ್​ ಟೆನ್ಷನ್ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗ ಇಷ್ಟೊಂದು ಪಕ್ಷಪಾತಿಯಾದದ್ದನ್ನು ಹಿಂದೆಂದೂ ಕಂಡಿರಲಿಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅವರು.

ಅದು ಬರೀ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಮುರಿಯುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದೆ ಮತ್ತದು ಚುನಾವಣೆ ದಿನಾಂಕಗಳನ್ನು ಘೋಷಿಸುವುದು ಕೂಡ ಬಿಜೆಪಿಗೇ ಯಾವಾಗಲೂ ಲಾಭವಾಗುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿಯೇ. ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗದ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸೂಚನೆ ಇರುವ ಪ್ರಕಾರ ಚುನಾವಣೆ ಪ್ರಚಾರದ ವೇಳೆ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ ಉಲ್ಲೇಖ ಮಾಡಕೂಡದು. ಆದರೆ 2019ರ ಚುನಾವಣೆಗೆ ಮೊದಲು ಮೋದಿ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಲಜ್ಜೆಯಿಲ್ಲದೆ, ಪುಲ್ವಾಮಾ ಹುತಾತ್ಮ ಸೈನಿಕರ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಮತ ಹಾಕುವಂತೆ ಜನತೆಗೆ ಕರೆಕೊಟ್ಟರು.

​ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ ಸಿಎಂ ಆದಿತ್ಯನಾಥ್ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯನ್ನು ಮೋದಿ ಸೇನೆ ಎನ್ನುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗಕ್ಕೆ ದೂರಿದರೆ, 21 ದಿನಗಳಾದರೂ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದಾದ ಬಳಿಕ ಕ್ಲೀನ್ ಚಿಟ್ ಕೊಟ್ಟಿತು. ನಿಯಮಗಳು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿಯೇ ಉಲ್ಲಂಘನೆಯಾದಾಗಲೂ ಕ್ಲೀನ್ ಚಿಟ್. ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿಗೆ ಏನಿಲ್ಲವೆಂದರೂ ಅಂಥ ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಲೀನ್ ಚಿಟ್ ಕೊಡಲಾಗಿತ್ತು.

ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿಯ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಅಮಿತ್ ಶಾ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದ್ದರು. ಅದು ಕೂಡ ನಿಯಮಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೂ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗ ಕ್ಲೀನ್ ಚಿಟ್ ಕೊಟ್ಟಿತು. ಮೋದಿ ಮತ್ತು ಶಾ ಕ್ಲೀನ್ ಚಿಟ್ ಪಡೆದ ಅಂಥ 7 ಪ್ರಕರಣಗಳಿದ್ದವು. ಆ ವೇಳೆ ಎನ್ಡಿಟಿವಿ, ಮೂವರು ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು 7 ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ 5ರ ಬಗ್ಗೆ ಭಿನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ ವರದಿ ಮಾಡಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ಕ್ಲೀನ್ ಚಿಟ್ ಕೊಡುವ ಪ್ರಕರಣಗಳು ಅವಲ್ಲ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವ ಒಬ್ಬ ಆಯುಕ್ತರು ಅಲ್ಲಿದ್ದರು.

ಆ ಆಯುಕ್ತರ ಹೆಸರು ಅಶೋಕ್ ಲವಾಸಾ ಎಂಬುದು ಅನಂತರ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಅದಾದ ಮೇಲೆ, ಅವರ ಪತ್ನಿ, ಪುತ್ರ, ಪುತ್ರಿ, ಸಹೋದರಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸರ್ಕಾರದ ಏಜನ್ಸಿಗಳಿಂದ ನೊಟೀಸ್ ಬಂತು.

ಚುನಾವಣೆಗಳ ಕುರಿತ ಸಿಟಿಜನ್ಸ್ ಕಮೀಷನ್ ತನ್ನ ವರದಿಯಲ್ಲಿ, ಅಶೋಕ್ ಲವಾಸಾ ಅವರನ್ನು ಹುದ್ದೆಯಿಂದ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ತೆಗೆದದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿತ್ತು.

ಹಾಗಾದರೆ ಇದು ಪ್ರಜಾತಂತ್ರವೆ, ಸರ್ವಾಧಿಕಾರವೆ? ಪ್ರಜಾತಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರ ವಿಕೇಂದ್ರೀಕರಣ, ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಸ್ವಾಯತ್ತತೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗದ ಸ್ವಾಯತ್ತತೆಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಬೇಕೆಂಬ ಆದೇಶವನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು. ಮುಖ್ಯ ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತ ಮತ್ತಿಬ್ಬರು ಆಯುಕ್ತರ ನೇಮಕಕ್ಕೆ ಪ್ರಧಾನಿ, ವಿಪಕ್ಷ ನಾಯಕ ಮತ್ತು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ನ ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಈ ಮೂವರ ಸಮಿತಿ ಇರಬೇಕೆಂದು ಅದು ಹೇಳಿತ್ತು. ಅಂಥ ಸಮಿತಿಯಿಂದ ನೇಮಕಗೊಂಡ ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತರು ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗಿರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತು. ಯಾರ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿಯೂ ಪಕ್ಷಪಾತಿಯಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಆದರೆ ಕೆಲ ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದೆ ಸರ್ಕಾರ ಹೊಸ ಕಾನೂನು ತಂದಿತು. ಸಮಿತಿಯಿಂದ ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು, ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿಯೊಬ್ಬರಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿತು. ಹಾಗಾಗಿ ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತರನ್ನು ನೇಮಿಸುವ ಮೂವರು ಸದಸ್ಯರ ಸಮಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಸರ್ಕಾರದ ಕಡೆಯವರೇ ಆದರು. ಬಿಜೆಪಿಯ ಉದ್ದೇಶ ಸ್ಪಷ್ಟವಿತ್ತು.

ಇಲ್ಲದೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ಅಂಥ ಕಾನೂನನ್ನು ಅದು ಏಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು? ಯಾಕೆ ಅದು ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತರ ನೇಮಕದ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಹೊಂದಲು ಬಯಸುತ್ತದೆ?

ಇದನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಯಾವುದೇ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.

ಇವತ್ತಿಗೂ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗ ಎಂಎಲ್ಎ ಮತ್ತು ಎಂಪಿ ಚುನಾವಣೆಗೆ ಮಾಡಬೇಕಾದ ವೆಚ್ಚದ ಬಗ್ಗೆ ಮಿತಿಯನ್ನು ಹೇರಿದೆ.

ಎಂಪಿ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ 95 ​ಲಕ್ಷ ರೂ. ಮಿತಿ ಇದೆ. ಬಿಜೆಪಿ 437 ಸೀಟುಗಳಿಗಾಗಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿತ್ತು. ಪಕ್ಷದ ಒಟ್ಟು ವೆಚ್ಚ 415 ​ಕೋಟಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಅಗಬಾರದಿತ್ತು.

ಆದರೆ ಬಿಜೆಪಿ ಮಾಡಿದ ವೆಚ್ಚ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗದ ವೆಬ್ಸೈಟ್ನಲ್ಲಿಯೇ ಉಲ್ಲೇಖವಾಗಿರುವ ಹಾಗೆ ​​1264 ಕೋಟಿ ರೂ.

ಹಾಗಾದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗ ಹೇಗೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಟ್ಟಿತು? ಸೆಂಟರ್ ಫಾರ್ ಮಿಡಿಯಾ ಸ್ಟಡೀಸ್ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಪ್ರಕಾರ ಬಿಜೆಪಿ ​2019 ರ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆ​ಯಲ್ಲಿ 27​ ಸಾವಿರ​ ​ಕೋಟಿ ರೂ. ಖರ್ಚು ಮಾಡಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ಒಟ್ಟು​ ಚುನಾವಣಾ ವೆಚ್ಚದ ಶೇ.45ರಷ್ಟು.

ಈಗಿನ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳ ಪ್ರಕಾರ, 16​ ಸಾವಿರ ​ಕೋಟಿ ರೂ. ಮೊತ್ತದ ಚುನಾವಣಾ ಬಾಂಡ್ಗಳ ಮಾರಾಟವಾಗಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ 1​0​ ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ಬಿಜೆಪಿಗೇ ಹೋಗಿದೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ಮೊತ್ತಗಳು ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗ ಹಾಕಿದ ​ಎಲ್ಲ ಮಿತಿಯನ್ನು ದಾಟುತ್ತವೆ.

ಬಿಜೆಪಿ ನಾಯಕಿ ಉಮಾಭಾರತಿ ಒಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದ್ದರು – ಚುನಾವ​ಣೆ ಎಂದರೆ ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಮತ್ತು ಅತಿ ಕೆಟ್ಟದ್ದರ ನಡುವಿನ ಆಯ್ಕೆ ಎಂದು. ಅದು ನಿಜ.

ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹೋರಾಟಗಾರ ಜನಸೇವೆಗೆ ಬದುಕು ಮುಡಿಪಾಗಿಟ್ಟರೆ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು 90 ಲಕ್ಷ ರೂ. ಹೇಗೆ ತರಲು ಸಾಧ್ಯ?

ಚುನಾವಣೆ ವಿಚಾರಕ್ಕೇ​ ಈ ಅಕ್ರಮ ಮುಗಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ವೆಳೆ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷ ಗೆದ್ದು ಸರ್ಕಾರ ರಚಿಸಿದರೆ​ ತಕ್ಷಣ ಅದನ್ನು ಒಡೆಯುವ ಕೆಲಸ ಆಗುತ್ತದೆ. ಕುದುರೆ ವ್ಯಾಪಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಆರೋಪಗಳು ಬಿಜೆಪಿ ವಿರುದ್ಧ ಇವೆ. ಊಹಿಸಲಾಗದಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತದ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಶಾಸಕರನ್ನು ಬಿಜೆಪಿ ಖರೀದಿಸಿದ ಆರೋಪಗಳಿವೆ.

ಕುದುರೆ ವ್ಯಾಪಾರದ ಆರೋಪಗಳು ನಿಜವೆ? ಅಂಥ ಅರೋಪಗಳ ತನಿಖೆ ಮಾಡುವುದು ತನಿಖಾ ಏಜನ್ಸಿಗಳ ಕೆಲಸ. ಆದರೆ ಅವೆಲ್ಲವೂ ಒಂದೇ ಒಂದು ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷದ ತಾಳಕ್ಕೆ ಕುಣಿಯುತ್ತಿವೆ. ಹಾಗಿರುವಾಗ ಈ ಆರೋಪಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತನಿಖೆ ಮಾಡುವವವರು ಯಾರು? ಹಾಗೆ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಶಾಸಕರನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದವರು ಜನರ ದನಿಯನ್ನು ದಮನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರಜಾಸತ್ತೆಯ ಕತ್ತು ಹಿಸುಕುತ್ತಾರೆ.

ಕುದುರೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಮತ್ತು ಹಣದ ಆಮಿಷ ಒಡ್ಡುವುದು ಒಂದು ದಾರಿ ಅಷ್ಟೆ. ಹಣದ ಆಮಿಷಕ್ಕೆ ಶಾಸಕ ಒಳಗಾಗದಿದ್ದರೆ ಆಗ ಅವನ ವಿರುದ್ಧ ​ಕೇಂದ್ರ ತನಿಖಾ ಏಜನ್ಸಿಗಳನ್ನು ಬಿಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ​ಐಟಿ, ಈಡಿಯಂಥ ಏಜನ್ಸಿಗಳನ್ನು ಅಸ್ತ್ರವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಹೇಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಸಿಬಿಐ, ಈಡಿಯನ್ನು ವಿಪಕ್ಷ ನಾಯಕರ ವಿರುದ್ದ ಬಳಸುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಕಳೆದ ವರ್ಷ 14 ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ಗೆ ದೂರು ಕೊಟ್ಟವು. ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರ ವಿರುದ್ದ 3000ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ರೇಡ್ ಮಾಡಿರುವುದಾಗಿ ಅವು ಹೇಳುತ್ತವೆ.

2014ಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ವಿರುದ್ಧದ ಈಡಿ ಪ್ರಕರಣಗಳು ನಾಲ್ಕು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಶೇ.95ರಷ್ಟು ಪ್ರಕರಣಗಳು ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳ ವಿರುದ್ಧವೇ ಇವೆ. ಶಿಕ್ಷೆಗೊಳಗಾದವರ ಪ್ರಮಾಣ ಹೆಚ್ಚು ಎಂದು ಈಡಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಶೇ.96ರಷ್ಟು ಎಂಬುದು ಅದು ಕೊಡುವ ಲೆಕ್ಕ.

25 ಪ್ರಕರಣಗಳ ವಿಚಾರಣೆ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿದೆ. 24 ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಿದೆ.

ಆದರೆ ​ವಾಸ್ತವ ಬೇರೆಯೇ ಇದೆ. 2005ರಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರಗೆ ಈಡಿ 5,900ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕೇಸ್ಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿದೆ. ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆದಿರುವುದು 25ರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಿರುವುದು 24ರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಅಂದರೆ ಶೇ.0.5 ಪ್ರಕರಣಗಳು ಮಾತ್ರ. ಪ್ರತಿಪಕ್ಷದ ರಾಜಕಾರಣಿ ತನ್ನ ವಿರುದ್ದ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಆರೋಪ ಬಂದೊಡನೆ ಬಿಜೆಪಿ ಸೇರುತ್ತಾನೆ. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ವಿರುದ್ದದ ಎಲ್ಲ ಆರೋಪಗಳೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ.

ಆತನ ವಿರುದ್ಧದ ಎಲ್ಲ ಕೇಸ್ಗಳನ್ನು ಕೈಬಿಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ವಾಷಿಂಗ್ ಪೌಡರ್ ಮೋದಿ ಎಂದು ಯಾರೋ ಒಂದು ಕವಿತೆಯ​ನ್ನೂ ಬರೆದಿದ್ದರು. ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ಧೋಖಾ ಏನೇ ಇದ್ದರೂ ಅಡಗಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಗಂಭೀರ ಆರೋಪಗಳೇ ಇದ್ದರೂ ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದಿತ್ತು ಆ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ. ​ಬಿಜೆಪಿ ವಾಷಿಂಗ್ ಮೆಷಿನ್ ಎಂದು ಮೀಮ್ ಗಳೂ ಬಹಳಷ್ಟು ಹರಿದಾಡಿವೆ.

ಹಿಮಂತ್ ಬಿಸ್ವ ಶರ್ಮಾ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಶಾರದಾ ಚಿಟ್ ಫಂಡ್ ಹಗರಣದ ಆರೋಪ ಬಂದಿತ್ತು. 2014ರ ನವೆಂಬರ್ನಲ್ಲಿ ಸಿಬಿಐ ಅವರನ್ನು ವಿಚಾರಣೆಗೆ ಕರೆದಿತ್ತು. 2015ರಲ್ಲಿ ಅವರು ಬಿಜೆಪಿ ಸೇರಿದಾಗಿನಿಂದ ಇನ್ನೂ 7 ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಪ್ರಕರಣಗಳು ಅವರ ವಿರುದ್ದ ದಾಖಲಾಗಿವೆ. ಭೂ ಹಗರಣದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಆರೋಪವಿದೆ. ರೇಷ್ಮೆ ಉದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಸಿಂಡಿಕೇಟ್ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಮತ್ತೊಂದು ಆರೋಪವಿದೆ.

ಆದರೆ ಯಾವುದೇ ತನಿಖೆ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಬಿಜೆಪಿ ವಾಷಿಂಗ್ ಮಷಿನ್ ಸೇರಿ ಶುದ್ಧವಾದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಪಟ್ಟಿ ದೊಡ್ಡದಿದೆ.

ಸುವೇಂದು ಅಧಿಕಾರಿ, ಜಿತೇಂದ್ರ ತಿವಾರಿ, ನಾರಾಯಣ ರಾಣೆ, ಬಿಎಸ್ ಯಡಿಯೂರಪ್ಪ, ಪ್ರವೀಣ್ ಧಾರೇಕರ್, ಹಾರ್ದಿಕ್ ಪಟೇಲ್, ಅಜಿತ್ ಪವಾರ್​ ಇನ್ನೂ ಹಲವರು. ಇವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರ ಹೆಸರನ್ನು ಈ ಮೊದಲು ಮೋದಿ ತಮ್ಮ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ್ದರು. ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಕ್ಕೆ ಅವರನ್ನು ಉದಾಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ​

ಎನ್ ಸಿ ಪಿ ಯನ್ನು ನ್ಯಾಚುರಲಿ ಕರಪ್ಟ್ ಮಾರ್ಟಿ ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದರು. ಅದಕ್ಕೆ ಮತ ಹಾಕಬೇಡಿ ಎಂದಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವರೆಲ್ಲ ಬಿಜೆಪಿ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎಲ್ಲ ತನಿಖೆ ನಿಂತುಹೋಯಿತು. ಎಲ್ಲ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಹಗರಣಗಳು ಮರೆತುಹೋದವು. ವಾಜಪೇಯಿ ಒಮ್ಮೆ, ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೇರಲು ಭ್ರಷ್ಟರೊಡನೆ ಕೈಜೋಡಿಸಬೇಕಾಗಿ ಬಂದರೆ ಅಂಥ ಅಧಿಕಾರ ತಮಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ ಎಂದಿದ್ದರು.

ಆ ಕಾಲವೇ ಬೇರೆ ಇತ್ತು. ಅವತ್ತಿನ ಬಿಜೆಪಿ, ಇವತ್ತಿನ ಬಿಜೆಪಿ ನಡುವೆ ದೊಡ್ಡ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ಮೋದಿ ವಾಷಿಂಗ್ ಮಷಿನ್ ಬಗ್ಗೆ ನಿತಿನ್ ಗಡ್ಕರಿ ಬಳಿ ಕೇಳಿದರೆ, ಬಿಜೆಪಿಯ ಸಾಬೂನು ಪರಿಸರ ಸ್ನೇಹಿ ಎಂದು ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಣದ ಆಮಿಷ, ಈಡಿ ಒತ್ತಡಕ್ಕೂ ಮಣಿಯದೆ ಬಿಜೆಪಿ ಸೇರದೇ ಇದ್ದ ವಿಪಕ್ಷ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ತನಿಖೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಹಲವು ಕೇಸ್ಗಳಲ್ಲಿ, ಆರೋಪಿಗಳೆಂದು ಘೋಷಿಸದೆಯೂ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಲವು ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಜೈಲುವಾಸ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಆಪ್ ಸಂಸದ ರಾಘವ್ ಛಡ್ಡಾ ಹೇಳುವಂತೆ ಮನಿಷ್ ಸಿಸೋಡಿಯಾ, ಸತ್ಯೇಂದ್ರ ಜೈನ್, ಅಭಿಷೇಕ್ ಬ್ಯಾನರ್ಜಿ, ಸಂಜಯ್ ರಾವತ್, ಫಾರೂಕ್ ಅಬ್ದುಲ್ಲಾ, ತೇಜಸ್ವಿ ಯಾದವ್ ಬಿಜೆಪಿ ಸೇರಿದ್ದರೆ ಅವರ ವಿರುದ್ಧದ ಈಗ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಈಡಿ, ಸಿಬಿಐ ಕೇಸ್ಗಳು ತಕ್ಷಣವೇ ಇಲ್ಲವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಆರೋಪ ಸಾಬಿತಾದ ಮೇಲೆ ಜೈಲಿಗೆ ಕಳಿಸುವುದು ಬೇರೆ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಆರೋಪವೇ ಸಾಬೀತಾಗದೆ ವಿಪಕ್ಷ ನಾಯಕರನ್ನು ಜೈಲಿನಲ್ಲಿಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಇನ್ನೂ ಕೆಟ್ಟ ಸ್ಥಿತಿ ಏನೆಂದರೆ, ವಿಪಕ್ಷಗಳ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಇರುವ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ದೈನಂದಿನ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯಪಾಲರನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಮೂಗು ತೂರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸರ್ಕಾರ ಕೆಲಸವನ್ನೇ ಮಾಡಲಾರದ ಸ್ಥಿತಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ, ತಮಿಳುನಾಡು, ದೆಹಲಿ, ಕೇರಳ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಈ ಆರೋಪ ಮಾಡಿವೆ. ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಕೇರಳ ಸರ್ಕಾರ, ರಾಜ್ಯಪಾಲರು ಮಸೂದೆಗೆ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅಂಕಿತ ಹಾಕಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಆರೋಪ ಮಾಡಿತ್ತು. ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಮೆಟ್ಟಿಲನ್ನೂ ಅದು ಏರಿತ್ತು. ರಾಜ್ಯಪಾಲರು ಮಸೂದೆಯನ್ನು ತಡೆಹಿಡಿಯುವಂತಿಲ್ಲ. ಅದು ಅಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಎಂದು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಹೇಳಿತ್ತು.

ದಿಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಗವರ್ನರ್ ಮಧ್ಯೆ ಕೂಡ ಇಂಥದೇ ಸಂಘರ್ಷ ಇತ್ತು. ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೇ ಬಿಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಆರೋಪವನ್ನು ಕೇಜ್ರಿವಾಲ್ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ರಾಜ್ಯಪಾಲರ ವಿರುದ್ಧ ದೂರು ಬಂದಾಗ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಮೂರೂ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳ ಪರವಾಗಿ ತೀರ್ಪು ನೀಡಿತ್ತು. ನಿಜವಾದ ಅಧಿಕಾರ ಚುನಾಯಿತ ಸರ್ಕಾರದ ಬಳಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಗವರ್ನರ್ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಮಾಡುವಂತಿಲ್ಲ ಎಂದಿತ್ತು.

ಆದರೆ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ತೀರ್ಪಿನ ನಂತರ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಮಾಡಿದ್ದೇನು? ದಿಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ಅಧಿಕಾರ ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುವ ಹೊಸ ಕಾನೂನು ತಂದಿತು. ನೀವು ಒಂದು ವೇಳೆ ಮೋದಿ​ಯವರ ಕಟ್ಟಾ ಅಭಿಮಾನಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ಒಮ್ಮೆ ಯೊಚಿಸಿ, ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಿ.

ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ, ದೇಶದ ಜನರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿತರಾಗಿದ್ದರೆ ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ? ನೀವು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಕಳವಳ ಹೊಂದಿದ್ದರೆ ವಾಸ್ತವದ ಬಗ್ಗೆ ಕಣ್ತೆರೆಯಬೇಕಿದೆ.

ಎರಡು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ನ್ಯೂಸ್ ಲಾಂಡ್ರಿ ಒಂದು ತನಿಖಾ ವರದಿಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿತು.

ಇತರ ಪಕ್ಷಗಳ ವಿರುದ್ದ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಕಂಪನಿಗಳ ವಿರುದ್ಧವೂ ಐಟಿ, ಈಡಿಯನ್ನು ಬಳಸಲಾಗಿತ್ತು ಎಂಬುದನ್ನು ಆ ವರದಿ ಹೇಳಿದೆ.

ಈವರೆಗೆ ಬಿಜೆಪಿಗೆ ದೇಣಿಗೆ ​ನೀಡದ ಕನಿಷ್ಠ 23 ಕಂಪನಿಗಳ ವಿರುದ್ದ ಈಡಿ ಬಳಕೆಯಾಗಿತ್ತು. ರೇಡ್ ಬಳಿಕ ಅವು ಬಿಜೆಪಿಗೆ ​ಕೋಟಿಗಟ್ಟಲೆ ದೇಣಿಗೆ ನೀಡಿದ್ದವು.

ಮುಕ್ತ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತ ಚುನಾವಣೆಯ ಮಾತು ಬಂದಾಗ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ಪಾತ್ರ ಕೂಡ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ.

ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತ ಎಂದರೆ ಆಡಳಿತಾರೂಢ ಮತ್ತು ವಿಪಕ್ಷ ನಾಯಕರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಮಾತನಾಡಲು ಸಮಾನ ಅವಕಾಶ ಇರುವುದು.

ಇಬ್ಬರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಸಮವಾಗಿ ವರದಿ ಮಾಡಬೇಕು.

ಆದರೆ ​ಇವತ್ತು ಮೀಡಿಯಾಗಳಲ್ಲಿ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ?

ಹಗಲೂ ರಾತ್ರಿ​ 24 ಗಂಟೆಯೂ ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರದ ಗುಣಗಾನವೇ ನಡೆದಿರುತ್ತದೆ. ಟಿವಿ ನಿರೂಪಕರೆಲ್ಲರೂ ಬಿಜೆಪಿಯ ವಕ್ತಾರರೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಜನರ ಪರವಾಗಿ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಬದಲು ಅವರೇ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಯಾವ ಮಟ್ಟದಲ್ಲೆಂದರೆ, ನಿರುದ್ಯೋಗ ಹೆಚ್ಚಲು ಯುವಕರೇ ಕಾರಣ ಎಂದು ಹೇಳಿಬಿಡಬಲ್ಲರು. ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ವಿಪಕ್ಷ ಗೆದ್ದರೆ ಜನರನ್ನೇ ಅವಮಾನಿಸಲು ಇದೇ ನಿರೂಪಕರುಗಳು ನಿಂತುಬಿಡುತ್ತಾರೆ.

ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತ ದಿಟ್ಟತನ ತೋರಿದ್ದ ಕಡೆಯ ಚಾನೆಲ್ ಎನ್ಡಿಟಿವಿಯನ್ನು ಮೋದಿ ಮಿತ್ರ ಉದ್ಯಮಿ ಅದಾನಿ ಕೊಂಡುಕೊಂಡರು.

ಇಂದು ಟಿವಿ ನ್ಯೂಸ್ ಎಂಬುದು ಸತ್ತುಹೋಗಿದೆ. ಜನರ ತೆರಿಗೆ ಹಣವನ್ನು ಸರ್ಕಾರ ಜಾಹೀರಾತು ಪ್ರಸಾರ ಮಾಡಲು ಟಿವಿ ವಾಹಿನಿಗಳಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಕೊಡುತ್ತಿದೆ. ಮತ್ತು ಈ ಚಾನೆಲ್ಗಳು ಜನರ ದನಿಯನ್ನು ಅಡಗಿಸಲು​ ನಿರಂತರ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿವೆ.

ಹೀಗೆ ಸತ್ಯವೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ತಲುಪದೇ ಇದ್ದಾಗ ಯಾರಿಗೆ ಮತ ಹಾಕಬೇಕೆಂದು ಮುಕ್ತ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತವಾಗಿ ನೀವು ಯೋಚಿಸಲು ಸಾದ್ಯವೆ?

ಮಣಿಪುರದಲ್ಲಿ 77 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಜನಾಂಗೀಯ ಸಂಘರ್ಷ​ದ ಬೆಂಕಿ ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡು ಉರಿಯಿತು.

ಆದರೆ ಟೀವಿ ಚಾನೆಲ್ಗಳಲ್ಲಿ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶೇಷ ವರದಿಗಳೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.​

ಅಲ್ಲಿನ ಬಿಜೆಪಿ ಸರಕಾರ ವೈಫಲ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ಚರ್ಚೆಯೂ ಇಲ್ಲ, ಪ್ರಶ್ನೆಯೂ ಇಲ್ಲ.

ಸಿಎಜಿ ಈಚೆ​ಗೆ 12 ವರದಿಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿತು. ಸರ್ಕಾರದ ಇಲಾಖೆಗಳು ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಅಕ್ರಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅವು ಹೇಳಿದ್ದವು. ಆಯುಷ್ಮಾನ್ ಭಾರತ್ ಸ್ಕೀಮ್ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ, ಸತ್ತವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲೂ ಬಿಡದೆ 6.97 ಕೋಟಿ ಗುಳುಂ ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ವರದಿ ಬಂದಾಗ ಸಿಎಜಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನೇ ಸರ್ಕಾರ ವರ್ಗಾವಣೆ ಮಾಡಿತು. ಈ ವಿಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಟಿವಿ ಚಾನೆಲ್ಗಳು ಸುದ್ದಿ ಪ್ರಸಾರ ಮಾಡಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಪ್ರಜಾತಂತ್ರವೆನ್ನುವುದು ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತವಾದ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಜನತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಮತ್ತೊಂದು ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆ. ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತತೆಯ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ದುರ್ಬಲರನ್ನು ಘಾಸಿಗೊಳಿಸುವುದು ಪ್ರಜಾಸತ್ತೆಯಾಗುತ್ತದೆಯೆ? ದೇಶದಲ್ಲಿ ತೀರಾ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮಟ್ಟದಿಂದಲೂ ಈ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತವಾದವನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ.

ನಾವು ಒಮ್ಮೆ ಆರಿಸಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದವರು ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದು ಭಾವಿಸುವವರಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಸಂವಿಧಾನದ ಪೀಠಿಕೆಯಲ್ಲಿರುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಸಮಾನತೆ, ಭ್ರಾತೃತ್ವ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯ ಈ ನಾಲ್ಕು ಪದಗಳು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಮುಖ್ಯ ಆಧಾರಗಳು. ಇವನ್ನು ಜೀವನದ ತತ್ವಗಳು ಎಂದಿದ್ದರು​ ಸಂವಿಧಾನ ಶಿಲ್ಪಿ ಡಾ. ಬಾಬಾ ಸಾಹೇಬ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್.

ಬಹುಮತವೆಂಬುದು ಒಬ್ಬನ ಸಹಜ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕಸಿಯುವುದು ಎಂದಲ್ಲ. ತಾರತಮ್ಯ ತೋರಿಸುವುದಲ್ಲ. ಸಲ್ಲದ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಹೇರುವುದಲ್ಲ. ಸರ್ಕಾರದ ಕೆಲವು ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವಿರೋಧಿ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುವುದು ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ. ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ​ಅವು ಅಸಾಂವಿಧಾನಿಕ.

ಚುನಾವಣಾ ಬಾಂಡ್ ಯೋಜನೆ ರದ್ದುಗೊಳಿಸುವಾಗ ಸುಪ್ರಿಂ ಕೋರ್ಟ್ ಆ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಅಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಎಂದು ಕರೆಯಿತು. ತೀರ್ಪು ತುಸು ತಡವಾಗಿ ಬಂದರೂ, ಅದು ​ಬಹಳ ಮಹತ್ವದ ತೀರ್ಪು. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಮತ್ತು ಜನರ ಪರವಾದ ತೀರ್ಪು.

ಇಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ಉತ್ತರದಾಯಿತ್ವವನ್ನು ಕೇಳುವುದು ನಿಜವಾದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ವಿಪಕ್ಷಗಳ, ಮಾಧ್ಯಮಗಳ, ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜಗಳ, ಜನತೆಯ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಕೂಡ. ಆರ್ಟಿಐನಂಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇರುವುದು ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ. ಸರ್ಕಾರದ ಜಾತಕ ಬಿಚ್ಚಿಡುವ ಮಾಹಿತಿಗಳು ನಮಗೆ ಸಿಗುವುದು ಅದರ ಮೂಲಕ. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ನಾಲ್ಕನೇ ಸ್ತಂಭ ಎಂದು ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಕರೆಯಲಾಗುವುದು ಕೂಡ ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ. ಅದು ಸರ್ಕಾರದ ಉತ್ತರದಾಯಿತ್ವವನ್ನು ಕೇಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇವತ್ತಿನ ಸನ್ನಿವೇಶ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತಿನವರೆಗೂ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಸುದ್ದಿಗೋಷ್ಠಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಿಲ್ಲ.​ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ಉತ್ತರ ಹೇಳಲು ತಯಾರಿಲ್ಲ.​ ಉತ್ತರದಾಯಿತ್ವದ ಪ್ರಶ್ನೆಯಂತೂ ಸೊನ್ನೆ. ಮೊದಲೇ ಬರೆದು ತಿಳಿಸದ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನೆದುರಿಸುವ ಧೈರ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ.

ಮನಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಕನಿಷ್ಠ 117 ಬಾರಿ ಅವರು ಸುದ್ದಿಗೋಷ್ಠಿ ಎದುರಿಸಿದ್ದರು, ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದರು. ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಕಡೆಯ ಸುದ್ದಿಗೋಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ ಮನಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್ 62 ನೇರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿ 100ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪತ್ರಕರ್ತರಿದ್ದರು. ನಿಜವಾದ ಪ್ರಜಾತಂತ್ರದಲ್ಲಿ ನಾಗರಿಕರಿಗೆ ಪ್ರತಿಭಟಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಇರುವುದು ಕೂಡ ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ. ಈಚೆಗೆ ಯುಪಿ ಸರಕಾರ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರಾತ್ರಿ 8ರ ನಂತರ ಕ್ಲಾಸ್ ನಡೆಸುವಂತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೋಚಿಂಗ್ ಕೇಂದ್ರಗಳಿಗೆ ಸೂಚಿಸುವ ನಿಯಮವನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿತು. ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಸುರಕ್ಷೆಯ ಕಾರಣವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು. ಸುರಕ್ಷತೆ ನಿಡುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರ ವಹಿಸಬೇಕಿರುವುದು ಸರ್ಕಾರದ ಹೊಣೆ. ಅದರ ಬದಲು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕುವ ನಿಯಮ ತಂದರೆ? ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ನಂತರ ಯುಪಿ ಸರ್ಕಾರ ಅದನ್ನು ವಾಪಸ್ ಪಡೆಯಿತು.

ಪ್ರಜಾತಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಜನರ ಪ್ರತಿಭಟಿಸುವ ಹಕ್ಕಿನ ತಾಕ್ತತೇನು ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ಸಣ್ಣ ಘಟನೆ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ​ಸರಕಾರಗಳೇ ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿ ನಿಯಮ ಮಾಡುವಾಗ ಅದರ ಪ್ರತಿಫಲನ ಸಮಾಜದಲ್ಲೂ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ. ದಿಲ್ಲಿ, ಗುರ್ ಗಾವ್ ಮತ್ತಿತರ ನಗರಗಳ ವಸತಿ ಸಮುಚ್ಛಯಗಳ ರೆಸಿಡೆಂಟ್ ವೆಲ್ಫೇರ್ ಅಸೋಸಿಯೇಷನ್ ಗಳು ಜಾರಿಗೆ ತರುತ್ತಿರುವ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ನೀವು ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳುತ್ತೀರಿ. ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನಗಳನ್ನು ಸಮುಚ್ಚಯದಲ್ಲಿ ತರುವಂತಿಲ್ಲ, ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಅಪಾರ್ಟ್ ಮೆಂಟ್ ಕೊಡುವಂತಿಲ್ಲ, ಬಾಡಿಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಬರುವವರು ಎಂಟ್ರಿ ಶುಲ್ಕ ಹಾಗು ಎಕ್ಸಿಟ್ ಶುಲ್ಕ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿಯೇ ಕೊಡಬೇಕು ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿ.

ಈ ಎಲ್ಲ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು, ತಾರತಮ್ಯದ ನೀತಿಯನ್ನು ಚುನಾಯಿತ ಸಂಘ ಎಂಬ ಹೆಸರಲ್ಲೇ ಅವು ಜಾರಿಗೆ ತರುತ್ತವೆ. ಆದರೆ​ ಇಂತಹ ಅನ್ಯಾಯಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರತಿಭಟಿಸುವ ವಾತಾವರಣ ಇಲ್ಲಿದೆಯೇ ? ಪ್ರತಿಭಟಿಸುವ ಹಕ್ಕನ್ನೇ ಜನರಿಂದ ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳಲು ಹೊರಟರೆ​ ? ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೆ ಇಳಿದಿರುವ ರೈತರನ್ನು ತಡೆಯಲು ಸರ್ಕಾರ ತಡೆಗೋಡೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಿತು, ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಮೊಳೆಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟಿತು. ಕಡೆಗೆ ರೈತರ ಮೇಲೆ ಅಶ್ರುವಾಯು, ರಬ್ಬರ್ ಬುಲೆಟ್ಗಳ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನೂ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ದೇಶದೊಳ​ಗೆಯೇ ಒಂದು ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ರಾಜ್ಯದ ನಡುವೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದ ಈ ತಡೆಗೋಡೆಗಳ ಫೋಟೋ ನೋಡಿದರೆ ಚೀನಾದೊಂದಿಗಿನ ಗಡಿಯೇನೊ ಎನ್ನುವಂತೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದೆ ಸರಕಾರ. ಒಬ್ಬ ಯುವ ರೈತ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ರಬ್ಬರ್ ಬುಲೆಟ್ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಕನಿಷ್ಢ ಮೂವರು ರೈತರು ದೃಷ್ಟಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆಂಬ ವರದಿಗಳಿವೆ.​

ಶಾಂತಿಯುತವಾಗಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ರೈತರ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ಹೀಗೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿತ್ತೆ ಎಂಬುದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಇದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿ ಮಹಿಳಾ ಕುಸ್ತಿಪಟುಗಳು ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಮಾಡಿದಾಗಲೂ ಅವರ ಮೇಲೆ ಪೊಲೀಸ್ ದೌರ್ಜನ್ಯ ನಡೆದಿತ್ತು. ​ಆದರೆ ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳದ ಆರೋಪ ಹೊತ್ತ ಬಿಜೆಪಿ ಸಂಸದನ ಬೆನ್ನಿಗೆ ನಿಂತಿತು.

ಈ ಹಿಂದೆ ರೈತರು ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೆ ಇಳಿದಾಗಲೂ ಹೀಗೆಯೇ ಆಗಿತ್ತು.

ಬಹಳಷ್ಟು ರೈತರು ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಸುಮಾರು 600 ರೈತರು ಕಳೆದ ಬಾರಿಯ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ವೇಳೆ ಸಾವಿಗೀಡಾಗಿದ್ದರು. ​ರೈತರ ಪ್ರತಿಭಟನೆ, ಮಹಿಳಾ ಕುಸ್ತಿಪಟುಗಳ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ದೊಡ್ಡ ಆಂದೋಲನವಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುದ್ದಿಯಾದವು. ಆದರೆ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಸಾವಿರಾರು ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿಂದಲ್ಲಿಗೆ ಸುದ್ದಿಯೇ ಆಗದಂತೆ ದಮನಿಸಲಾಗಿದೆ.

ನೂರಾರು ದಿನಗಳಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಯುವಜನರ ಪ್ರತಿಭಟನೆ, ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಪಂಡಿತರ ಪ್ರತಿಭಟನೆ, ಸರಕಾರಿ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳ ಪ್ರತಿಭಟನೆ , ವೈದ್ಯರುಗಳ ಪ್ರತಿಭಟನೆ - ಇವ್ಯಾವುದೂ ಸುದ್ದಿಯೇ ಆಗೋದಿಲ್ಲ. ಈ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೂ ನಮಗೂ ಏನೂ ಸಂಬಂಧ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ನೀವು ಆರಾಮವಾಗಿ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ನಾಳೆ ನಿಮಗೆ ಅನ್ಯಾಯವಾದಾಗಲೂ ನೀವು ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೆ ಇಳಿದರೆ ಇದೇ ರೀತಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸುಮ್ಮನಾಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾ​ಪ್ರಭುತ್ವ ​ಇನ್ನೂ ಇದೆಯೆ ಇಲ್ಲವೆ? ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಈಗಿನಂತೆಯೇ ಮುಂದುವರಿದರೆ ಉತ್ತರ ಕೊರಿಯಾ, ರಷ್ಯಾದಂಥ ದುರ್ದೆಸೆ ಮುಟ್ಟಲು ನಮಗೂ ಹೆಚ್ಚು ದಿನಗಳು ಬೇಕಾ​ಗಲಾರವು. ಪ್ರಜಾತಂತ್ರ ಕಾಗದದ ಮೇಲೆ ಉಳಿಯಬಹುದು, ಚುನಾವಣೆ​ಗಳೂ ನಡೆದಾವು.

ಆದರೆ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಸತ್ತೆಯ ಸರ್ವನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ.