ಜೀವ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬಾರದಿರಲಿ ಆಪತ್ತು

ಮಳೆಗಾಲದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ವೇಳೆ ಬೆಳಕನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಕೆಲವು ಕೀಟಗಳು, ಚಿಟ್ಟೆಗಳು, ಪತಂಗಗಳು, ಹುಳಗಳು ಮನೆಯೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವುದು ಸಹಜ. ಹೀಗೆ ಅವು ತಮ್ಮ ಆವಾಸದಿಂದ ನಮ್ಮ ಆವಾಸಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ನಾವು ಅವುಗಳನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಹಾಕುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಂಗತಿ. ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಇದು ನನ್ನ ಮನೆ, ಇಲ್ಲಿ ಅನ್ಯ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ, ಹೀಗೆ ಬಂದ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಅಂತ್ಯ ಹಾಡುವುದುಂಟು. ಅಂದರೆ ಬಹುತೇಕ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಸಾಯಿಸಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತೇವೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಕೆಲವು ಕೀಟಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗಿಲ್ಲ. ಕಪ್ಪೆ, ಹಾವು, ಜಿರಲೆ, ಚೇಳು, ಶತಪದಿ ಮುಂತಾದ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಸಾಯಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಕೆಲವು ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಕೆಲವು ಪಕ್ಷಿಗಳು, ಪ್ರಾಣಿಗಳು, ಸಸ್ಯಗಳೂ ಇಂದು ನಮ್ಮಿಂದ ದೂರವಾಗಿವೆ. ಇದು ಜೈವಿಕತೆಯ ನಾಶ ಎಂಬ ಅರಿವು ನಮಗಿದ್ದರೂ, ಒಂದು ಜೀವಿ ಸತ್ತರೆ ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಬಿಡು ಎಂಬ ತಾತ್ಸಾರ ಮನೋಭಾವನೆ ತಾಳುತ್ತೇವೆ. ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರ ಮನೆಗಳಲ್ಲೂ ಇದೇ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಜೀವಿಗಳೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುತ್ತವೆ. ಆಗ ಮನುಷ್ಯರಾದ ನಾವು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಬದುಕಿ ಉಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಾವು ಉಳಿಯಲೇಬೇಕು ಎನ್ನುವುದಾರೆ ನಮ್ಮಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಬದುಕಲು ಬಿಡಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿ ಜೀವಿಯನ್ನೂ ಬದುಕಲು ಬಿಡುವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯೇ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತದೆ. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವನ್ನು ಸರಳವಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೆಂದರೆ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವುದು. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳ ಮೊತ್ತವಾಗಿದೆ. ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿರುವ ಚಿಕ್ಕ ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾದಿಂದ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿನ ದೊಡ್ಡ ತಿಮಿಂಗಿಲದವರೆಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನವು ಭೂಮಿಯ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯತೆಯ ಒಂದು ಅಂಶವಾಗಿದೆ. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಉನ್ನತಿಯ ಮೇಲೆ ಆಧಾರಿತವಾಗಿಲ್ಲ. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯತೆಯು ವಿವಿಧ ಜೀವರೂಪಗಳು ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಆವಾಸಸ್ಥಾನಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧವಾಗಿದೆ. ಅದು ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಆಮ್ಲಜನಕವನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಪ್ಲ್ಯಾಂಕ್ಟನ್‌ಗಳಿಂದ ದೈತ್ಯ ಜೀವಿಗಳೆನಿಸಿದ ತಿಮಿಂಗಿಲಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಕಾಡುಗಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಬೀಜಗಳು, ವಿವಿಧ ಜಾತಿಯ ಸಸ್ಯಗಳು, ವಿವಿಧ ಜಾತಿಯ ಪ್ರಾಣಿಗಳು, ಕೀಟಗಳು, ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾಗಳು ಇವೆಲ್ಲವುಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಭೂಮಿಯ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಉಳಿವಿಗೆ ಆಧಾರವಾಗಿದೆ. ಇದು ಗ್ರಹದಾದ್ಯಂತ, ಮ್ಯಾಕ್ರೋ ಮತ್ತು ಮೈಕ್ರೋಸ್ಕೋಪಿಕ್ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಪುನರಾವರ್ತಿತವಾಗಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಸಸ್ಯಗಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಆಮ್ಲಜನಕ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಜೇನುನೊಣಗಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ಅನೇಕ ಬೆಳೆಗಳು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯದ ಇತರ ಪ್ರಯೋಜನಗಳು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಮೂಲಭೂತವಾಗಿವೆ. ಮಳೆಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿನ ಗಟ್ಟಿ ಮರಗಳು ನಮ್ಮ ಅತ್ಯಂತ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ನೆಲದ ಮೇಲಿನ ಕಾರ್ಬನ್ ಸಿಂಕ್‌ಗಳು ಬೀಜಗಳು ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧದ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗಿದೆ. ಬಾವಲಿ, ಮಂಗ ಅಥವಾ ಆನೆಯ ಜೀರ್ಣಕ್ರಿಯೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮೂಲಕ ಬೀಜಗಳು ಮೊದಲು ಹಾದುಹೋದಾಗ ಮರಗಳು ಮೊಳಕೆಯೊಡೆಯುವ ಸಾಧ್ಯತೆ 500 ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚು.

ನಮ್ಮ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿರುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ಆರೋಗ್ಯಕರ, ಸಮೃದ್ಧ ಮತ್ತು ಸುಸ್ಥಿರ ಬೆಳೆಗಳಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ರಾಸಾಯನಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುವ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಮತ್ತು ನೋವು ನಿವಾರಿಸುವ ಸಸ್ಯದ ಬೇರುಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಅನೇಕ ಹೊಸ ಔಷಧಗಳು ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿವೆ.
ಅನೇಕ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ಮಾನವರಿಗೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ತನ್ನದೇ ಆದ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪ್ರಭೇದಕ್ಕೂ ಒಂದು ಮೌಲ್ಯ ಮತ್ತು ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಹಕ್ಕು ಇದೆ. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ಮಾನವರ ಬಳಕೆ ಮತ್ತು ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಕಚ್ಚಾ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಕೃಷಿ, ಮೀನುಗಾರಿಕೆ ಮತ್ತು ಮರದ ಕೆಲಸದಂತಹ ಅನೇಕ ಜೀವನೋಪಾಯಗಳು ಜೀವವೈವಿಧ್ಯದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ಆಮ್ಲಜನಕ, ಶುದ್ಧ ಗಾಳಿ ಮತ್ತು ನೀರು, ಸಸ್ಯಗಳ ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಶ, ಕೀಟ ನಿಯಂತ್ರಣ, ತ್ಯಾಜ್ಯನೀರಿನ ಸಂಸ್ಕರಣೆ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಸೇವೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ಕಾರ್ಯಕಾರಿ ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ. ಆ ಮೂಲಕ ಪರಿಸರ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಅಗತ್ಯ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.

 
ಜೀವಿವೈವಿಧ್ಯವು ಮಾನವರಿಗೆ ಮನರಂಜನಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಪರಿಸರದ ಅನ್ವೇಷಣೆಗಳು, ಪಕ್ಷಿವೀಕ್ಷಣೆ, ಹೈಕಿಂಗ್, ಕ್ಯಾಂಪಿಂಗ್ ಮತ್ತು ಮೀನುಗಾರಿಕೆಯಂತಹ ಅನನ್ಯ ಮನೋರಂಜನೆಯು ಜೀವವೈವಿಧ್ಯದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮವೂ ನಮ್ಮ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ಸ್ಥಳೀಯ ಪ್ರಾಣಿ, ಸಸ್ಯ ಹಾಗೂ ಜೀವಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ನಂಟನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ನಂಬಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಗಳು ಜೀವವೈವಿಧ್ಯದ ಜೀವಾಳವಾಗಿವೆ. ಜೀವವೈವಿಧ್ಯವು ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಪರಿಸರ ದತ್ತಾಂಶದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ, ಅದು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪ್ರಪಂಚ ಮತ್ತು ಅದರ ಮೂಲವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪುರಾವೆಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಮಹತ್ವ ಹೊಂದಿದ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯ ಇಂದು ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿದೆ. ಅನೇಕ ಜೀವಿಗಳು ಭೂಗ್ರಹದಿಂದ ಮರೆಯಾಗಿವೆ. ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಜೀವಿಗಳು ಮರೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿವೆ. ಮಾನವ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಸಮಯಕ್ಕಿಂತ ವೇಗವಾಗಿ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯ ಕುಸಿಯುತ್ತಿದೆ. ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಗಂಟೆಗೆ ಮೂರು ಪ್ರಭೇದಗಳು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಪ್ರತಿದಿನ 100 ರಿಂದ 150 ಜಾತಿಗಳು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ 15,000ದಿಂದ 80,000 ಜಾತಿಯ ಜೀವಿಗಳು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಇವು ಕೇವಲ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳಾಗಿ ನಮಗೆ ಕಾಣಬಹುದು. ಆದರೆ ನಾವು ಅದರ ಭಾಗವಾಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಏನನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ನಿಖರವಾದ ಅರಿವು ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಯ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಕಳೆದ ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕೆನಡಾದಲ್ಲಿ ಹಿಮಕರಡಿಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಶೇ. 22ರಷ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಹವಾಮಾನದಲ್ಲಾದ ತಾಪದ ಹೆಚ್ಚಳದಿಂದ ಉಂಟಾದ ಪರಿಸರ ಶುಷ್ಕತೆಯಿಂದಾಗಿ 74 ಜಾತಿಯ ಅರಣ್ಯ ಕಪ್ಪೆಗಳು ಈಗಾಗಲೇ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿವೆ. ಅಂಟಾರ್ಟಿಕಾದಲ್ಲಿ ಪೆಂಗ್ವಿನ್ ಸಂಖ್ಯೆಯು ಕಳೆದ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ 320 ಜೋಡಿಗಳಿಂದ 54 ಜೋಡಿಗಳಿಗೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಫ್ಲೈಕ್ಯಾಚರ್ ಎಂಬುದು ನೆದರ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್‌ನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಒಂದು ಜಾತಿಯ ಪಕ್ಷಿ. ಕೆಲವು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಶೇ. 90ರ ಕುಸಿತವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದೆ. ಭಾರತದಿಂದ ಸುಮಾರು 1,361 ಜಾತಿಯ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪ್ರಪಂಚದ ಸುಮಾರು ಶೇ. 12ರಷ್ಟು ಪಕ್ಷಿಗಳು ಭಾರತದಲ್ಲಿವೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 410 ಜಾತಿಯ ಸಸ್ತನಿಗಳಿದ್ದು, ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ಶೇ. 8.86 ಭಾರತದ ಸಸ್ತನಿಗಳಿವೆ. ವಿಶ್ವ ಸಂರಕ್ಷಣಾ ಮಾನಿಟರಿಂಗ್ ಸೆಂಟರ್ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 15,000 ಜಾತಿಯ ಹೂಬಿಡುವ ಸಸ್ಯಗಳ ಅಂದಾಜು ಮಾಡಿದೆ. ಝೂಲಾಜಿಕಲ್ ಸರ್ವೇ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾದ 2020ರ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಸಮೀಕ್ಷೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಭಾರತವು ಒಟ್ಟು 1,02,718 ಜಾತಿಯ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟಗಳು ಭಾರತದ ಜೀವವೈವಿಧ್ಯತಾ ತಾಣವಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಸುಮಾರು ಶೇ. 77 ಉಭಯಚರಗಳು ಮತ್ತು ಶೇ. 62 ಸರೀಸೃಪ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆಹಾರ, ಕ್ರೀಡೆಗಾಗಿ ಬೇಟೆಯಾಡುವುದು ಮತ್ತು ಬಲೆಗೆ ಬೀಳುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಮಾನವರು ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಅರಣ್ಯ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಶೋಷಣೆಯು ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪ್ರಭೇದಗಳ ಅಳಿವಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಬಹುಶಃ ಸಿಂಧೂ ಕಣಿವೆಯ ನಾಗರಿಕತೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾದ ಮೊದಲ ಜಾತಿಯ ಜೀವಿಯೆಂದರೆ ಕಾಡು ದನಗಳು, ಬೋಸ್ ಪ್ರೈಮ್ಜೆನಿಯಸ್ ಅಲೆಮಾರಿ ಅಥವಾ ಕಾಡು ಝೆಬು. ಇದು ಸಿಂಧೂ ಕಣಿವೆ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಿಂದ ಕಣ್ಮರೆಯಾಯಿತು. ಬಹುಶಃ ದೇಶೀಯವಾಗಿ ಅಂತರ್ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿಯಿಂದಾಗಿ ಆವಾಸ ಸ್ಥಾನದ ನಷ್ಟದಿಂದಾಗಿ ದನಗಳು ಅಳಿವಿನಂಚಿಗೆ ಸರಿದವು.

ದೇಶದಲ್ಲಿಯೇ ಅಳಿವಿನಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಮುಖ ಸಸ್ತನಿಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ/ಏಶ್ಯಾಟಿಕ್ ಚಿರತೆ, ಜಾವಾನ್ ಘೇಂಡಾಮೃಗ ಮತ್ತು ಸುಮಾತ್ರನ್ ಘೇಂಡಾಮೃಗಗಳು ಸೇರಿವೆ. ಈ ಕೆಲವು ದೊಡ್ಡ ಸಸ್ತನಿ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಅಳಿವಿನಂಚಿನಲ್ಲಿವೆ ಎಂದು ದೃಢಪಡಿಸಿದರೂ, ಅನೇಕ ಚಿಕ್ಕ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಸ್ಯ ಪ್ರಭೇದಗಳಿವೆ, ಅವುಗಳ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲು ಕಷ್ಟ. ಲಿಂಗನಮಕ್ಕಿ ಜಲಾಶಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವ ಮೊದಲು ಜೋಗ ಜಲಪಾತದ ತುಂತುರು ವಲಯದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಹುಬ್ಬರ್ಡಿಯಾ ಹೆಪ್ಟಾನ್ಯೂರಾನ್ ಎಂಬ ಹುಲ್ಲಿನ ಜಾತಿಯು ಅಳಿವಿನಂಚಿನಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿತ್ತು ಆದರೆ ಕೊಲ್ಹಾಪುರ ಬಳಿ ಕೆಲವು ಮರುಶೋಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು. ಗುಲಾಬಿ ತಲೆಯ ಬಾತುಕೋಳಿ (ರೋಡೋನೆಸ್ಸಾ ಕ್ಯಾರಿಯೋಫಿಲೇಸಿಯಾ) ಮತ್ತು ಹಿಮಾಲಯನ್ ಕ್ವಿಲ್ (ಒಫ್ರಿಸಿಯಾ ಸೂಪರ್ಸಿಲಿಯೊಸಾ) ಸೇರಿದಂತೆ ಕೆಲವು ಜಾತಿಯ ಪಕ್ಷಿಗಳು ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಳಿವಿನಂಚಿನಲ್ಲಿವೆ. ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದ ರಾಮ್‌ಪುರದ ಬಳಿಯಿಂದ ಅಲನ್ ಆಕ್ಟೇವಿಯನ್ ಹ್ಯೂಮ್ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ಒಂದೇ ಮಾದರಿಯಿಂದ ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದಿರುವ ಅಕ್ರೋಸೆಫಾಲಸ್ ಒರಿನಸ್ ಎಂಬ ವಾರ್ಬ್ಲರ್ ಜಾತಿಯನ್ನು ಥಾಯ್ಲೆಂಡ್‌ನಲ್ಲಿ 139 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಮರುಶೋಧಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇಂತಹ ಅದೆಷ್ಟೋ ಅಪರೂಪದ ಜೀವಿಗಳು ಆವಾಸ ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿವೆ. ಬಹುತೇಕ ಜೀವಿಗಳು ಕಣ್ಮರೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿವೆ. ಅವುಗಳಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಆವಾಸ, ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ಒದಗಿಸುವ ಮೂಲಕ ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇದೆ. ಇಲ್ಲದೇ ಹೋದರೆ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರದ ಸ್ಥಿತಿ ತಲುಪಿದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಈಗಿನಿಂದಲೇ ಸೂಕ್ತ ಸಿದ್ಧತೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣವೇ?